جیمز کلرک ماکسول

نبوغ ماکسول در ریاضیات، در دوران کودکیِ وی آشکار شد که بعدها آن را در بسیاری از حوزه‌ها به کار گرفت. او در چهارده سالگی، نوشتاری دربارهٔ بیضی منتشر کرد. ماکسول در ۱۸۵۴ پس از تکمیل تحصیلات در دانشگاه ادینبورگ و کمبریج، نخستین استاد علوم طبیعی در دانشگاه اسکاتلند و سپس کمبریج شد.

او نظریه الکترومغناطیس را کامل و فرمول‌بندی کرد. این فرمول‌بندی ریاضی، امروزه معادلات ماکسول نامیده می‌شود. این معادله‌ها موج‌های الکترومغناطیسی را پیش‌بینی می‌کنند. ماکسول نظریه‌ای توسعه داد که ذره‌ای‌بودن نور نیوتون را به چالش می‌کشید. بعدها، هاینریش رودلف هرتز خاصیت موجی نور را با آزمایش نشان داد، که امروزه مبنای سیستم‌های مخابراتی مانند رادیو، تلویزیون، تلفن همراه، شبکه بی‌سیم، و حتی مایکروفر را تشکیل می‌دهد.

دومین زمینه پژوهشی ماکسول، تئوری جنبشی گازها (مکانیک آماری) بود و توزیع بولتزمن-ماکسول به نام اوست. او علاوه بر دستاوردهایش در گازها که به نظریه جنبشی گازها انجامید، روی ترمودینامیک کار کرد و چندین فرمول بنیادی را عرضه کرد. در ترمودینامیک، روابط ماکسول از آثار اوست.

بزرگ‌ترین دستاورد ماکسول کشف و فرمول بندیِ معادلات حاکم بر الکترومغناطیس بود. او نخستین کسی بود که نشان داد نور، موج الکترومغناطیسی است، و امواج الکترومغناطیسی امروزی را پیش‌بینی کرد.

ماکسول بر اثر بیماری برای چندین سال خانه‌نشین شد. او در ۳۰ سالگی، تقریباً بیشتر کارهایش را به انجام رسانده‌بود و در ۴۸ سالگی درگذشت.