حقوق بشر در جمهوری آذربایجان

شورای اروپا در روز ۲۵ ماه ژانویه سال ۲۰۰۱ جمهوری آذربایجان را به عضویت کامل پذیرفت. جمهوری آذربایجان در روز ۱۵ ماه آوریل سال ۲۰۰۲، کنوانسیون حفاظت از حقوق بشر و آزادیهای بنیادین را تصویب کرد. از زمان تصویب آن، هر کسی که ادعا کند که در نتیجه اقداماتی یا عدم انجام اقداماتی از جانب جمهوری آذربایجان قربانی نقض حقوق و آزادی‌های تعریف شده توسط دادگاه حقوق بشر اروپا شده‌است، حق اقامه دعوی علیه دولت جمهوری آذربایجان در دادگاه اروپائی حقوق بشر را دارد. جمهوری آذربایجان با وجود داشتن عضویت در این نهاد مانند شورای حقوق بشر و شورای اروپا، نهادهای مستقل دیگر نظیر دیده‌بان حقوق بشر بارها از این دولت به دلیل سابقه حقوق بشری‌اش انتقاد کرده‌اند.

از جمله نگرانی‌های دیگر این است که، مقامات متهم به بازداشت‌های خودسرانه و نامحدود، ضربات شدید و شکنجه بازداشتی‌ها، و ناپدید شدن اجباری می‌باشند. برغم وجود رسانه‌های خبری مستقل، روزنامه‌نگارانی که از حکومت انتقاد می‌کنند، اغلب مورد آزار و اذیت، زندانی شدن و حتی حمله فیزیکی قرار می‌گیرند. پرزیدنت الهام علی‌اف، قدرت را از پدرش، حیدر علی‌اف به ارث برده‌است، که ویژگی بارز شخصیتی را حفظ کرده‌است. الهام علی‌اف اغلب به دلیل عدم بهبود وضعیت آزادی‌های مدنی در سیاست‌های پدرش مورد انتقاد قرار گرفته‌است.

تظاهرات عمومی علیه رژیم حاکم تحمل نمی‌شود و مقامات اغلب از خشونت برای پراکنده نمودن اعتراضات استفاده می‌کنند.

در فهرست شاخص آزادی مطبوعات سال ۲۰۱۳–۲۰۱۴ که توسط «گزارشگران بدون مرز» منتشر شد، جمهوری آذربایجان در بین ۱۸۰ کشور در رتبه ۱۶۰ قرار داشت.

• Human Rights Watch: Azerbaijan
• Azerbaijan's unfinished election
• Media still weighted against opposition
• Censorship in Azerbaijan - IFEX
• Institute for Reporters Freedom and Security
• Yuliya Aliyeva Gureyeva: "Policy Attitudes towards Women in Azerbaijan: Is Equality Part of the Agenda?" in the Caucasus Analytical Digest No. 21