خواص کولیگاتیو

چون خواص کولیگاتیو وابسته به غلظت هستند متأثر از آن نیز هستند.

تبخیر سطحی به معنی جدا شدن مولکول‌های مایع از سطح آن است که می‌تواند بر اثر آن به دیواره‌های ظرف، مولکول‌های هوا و… فشار وارد شود، فشار ناشی از حضور مولکول‌های بخار مایع در بالای سطح آن را فشار بخار می‌گویند، این فشار در دمای معین ثابت است

در اثر افزایش غلظت به جای تعدادی از مولکول‌های حلال مولکول‌های حل شونده قرار می‌گیرند اگر حل شونده غیر فرار باشد آن گاه به خاطر کاهش تعداد مولکول‌های تبخیر شده فشار بخار مایع کاهش میابد

تبخیر زمانی رخ می‌دهد که فشار بخار مایع با فشار هوای محیط برابر شود، چون افزایش غلظت فشار بخار محلول را کاهش می‌دهد در نتیجه انرژی بیشتری نیاز است تا مولکول‌های عمقی تر محلول بر اثر جنب و جوش خود به سطح آمده تبخیر شده و باعث افزایش فشار بخار شوند در نتیجه افزایش غلظت باعث افزایش نقطهٔ جوش(میعان)هستند

به‌طور کلی از فرمول زیر محاسبه می‌شود:

T_b = K_b X m∆ در این معادله T_b∆ صعود نقطه جوش بر حسب درجه سیلسیوس، m مولالیته و K_b ثابت مربوط به حلال مورد نظر است (در بخش پیوست برخی K_b هایی را برای نمونه ذکر کرده‌ایم).

از آن جا که K_b برای آب ۰٫۵۲ درجه می‌باشد از فرمول زیر محاسبه می‌گردد

میزان افزایش دمای نقطهٔ جوش=۰/۶۲*تعداد مول حاصل از انحلال یک مول حل شونده*غلظت مولال.

1. برای خود به خودی بودن واکنش نیاز است عوامل آنتالپی و آنتروپی بررسی شوند
2. زمانی عامل آنتروپی مساعد است که تغییرات آنتروپی مثبت باشد
3. زمانی عامل آنتالپی مساعد است که تغییرات آن منفی باشد
4. آنتروپی یخ از آب کمتر است
5. آنتروپی محلول هاز از مایع خالص بیشتر است
6. به‌طور کلی امکان خود به خودی بودن یا نبودن واکنش از طریق فرمول انرژی آزاد گیبس بررسی می‌شود پس واکنش‌هایی که عامل آنتروپی نا مساعد دارند برای انجام نیاز به عامل آنتاپی مساعد دارند.

چون حالت جامد آنتروپی کمتری نسبت به مایع دارد فرایند انجماد باید با کاهش آنتالپی همراه باشد، چون آنتروپی محلول بیشتر از مایع خالص است پس تغیرات آنتروپی آن برای انجماد شدید تر است (یشتر کاهش میاد) پس برای اینکه از نظر ترمودینامیکی وقوع آن ممکن شود لازم است تغییرات آنتالپی آن نیز شدید تر باشد (بیشتر کاهش یابد) پس افزایش غلظت موجب کاهش یافتن دمای انجماد (ذوب) می‌شود.

فرمول کلی برای این محاسبه عبارت است از:T_f = K_f x m∆ در این معادله T_f∆ نزول نقطهٔ جوش بر حسب درجه سیلسیوس، m غلظت مولال و K_f ثابت مربوط به حلال مورد نظر است.(در بخش پیوست برخی K_f هایی را برای نمونه ذکر کرده‌ایم)

از آن جا که K_f برای آب ۱/۸۶- می‌باشد میزان کاهش نقطهٔ انجماد محلول‌های آبی از فرمول زیر محاسبه می‌گردد:

میزان کاهش دمای نقطهٔ انجماد=۱/۸۶–*تعداد مول حاصل از انحلال یک مول حل شونده*غلظت مولال

هرچه غلظت افزایش یابد فشار اسمزی هم افزایش می‌یابد

π = MRT

در این معادله، π فشار اسمزی بر حسب اتمسفر، M مولاریته، R [null ثابت جهانی گازها] (0.0821Lit.atm/molK) و T دمابر حسب کلوین می‌باشد.

چون M = n/V که در آن n تعداد مولها و V حجم هستند، بنابراین πV = nRT.

برای کاربردهای اثر افزایش غلظت بر تغییرات خواص کولیگاتیو نمونه‌های متعددی وجود دارد که از آن جمله می‌توان به استفاده از ضدیخ برای افزایش نقطهٔ جوش و و کاهش نقطهٔ ذوب و در نتیجه افزایش گسترهٔ مایع بودن آب درون رادیاتور خودروها اشره کرد

۱. فهرست دمای جوش و انجماد حلال‌ها

۲. حل شوندهٔ غیر فرار

عبارت است از حل شونده ای که در دمای اتاق فشار بخار بسیار ناچیزی داشته باشد

• اسمز
• ضریب وانتهف
• محلول‌ها
• محلول‌های آبی
• فشار اسمزی
• فشار بخار
• جدول فشار بخار عناصر
• دمای انجماد
• دمای جوش
• مولالیته