زنجرک چغندر

زنجرک چغندر ناقل بیماری ویروسی کرلی تاپ چغندر می‌باشد.

در سال‌های منتهی به ۱۹۴۰، دلونگ (به انگلیسی: DWIGHT M. DELONG) حشره‌شناس و محقق بخش محصولات و تحقیقات حشرات باغی و دفتر حشره‌شناسی و قرنطینه گیاهی ایالات متحده آمریکا، آزمایش‌هایی را برای نشان دادن اینکه ترکیب بردو، می تواند زنجرک سیب زمینی و زنجرک چغندر را کنترل کند، به انجام رسانید. زنجرک چغندر را در سلول تغذیه که از راه غشاء تغذیه می‌شدند قرار می‌دهند. آزمایش با محلول نمک‌های کلسیم و مس با غلظت های مختلف هم برای شفیره ها و هم برای بالغ‌ها انجام شد. زنجرک‌ها نمک‌های کلسیم و نمک‌های مس را تغذیه کردند.

معمولاً ۱۰ شفیره و زنجرک در هر سلول قرار می‌گرفت. مایع درون ظرف برای زنجرک‌ها جالب نبود. اما وقتی نور به قسمت غشاء می‌تابید زنجرک‌ها فوراً به این سمت می‌آمدند تا با سوراخ کردن غشاء و خوردن محلول تغذیه کنند. وقتی زنجرک‌ها به این شرایط عادت کردند برای تغذیه اندکی بی حرکت باقی می‌ماندند.

این اطلاعات بر مبنای ۲۶۰۰ مورد ثبت در تکرار آزمایش ها بوده است و در هر آزمایش به‌طور متوسط ۸ ویژگی انتخاب شده است. از آنجا که مرگ زنجرک‌ها می‌توانست از گرسنگی باشد به هر محلول، یک محلول ۵ درصدی شکر اضافه شد. سولفات مس، ۱۰ برابر نمک‌های کلسیم برای زنجرک های بالغ سمی بود. مرگ شفیره‌ها، هنگام پوست‌اندازی معیوب با بدن کاملاً خمیده، همان مسمومیت (زنجرک سیب زمینی) با ترکیب بردو بود. دلونگ می‌نویسد، پوست‌های نیمه انداخته شده‌ی شفیره‌ها به‌طور آشکار آبی رنگ است. نشانه‌های مرگ زنجرک‌ها همان نشانه مرگ زنجرک از ترکیب بردو است.

1. ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Beet leafhopper». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰ فوریه ۲۰۱۹.