زندگی دریایی

زندگی دریایی یا حیات دریایی، به مجموعه گیاهان، جانوران و دیگر موجودات زنده‌ای گفته می‌شود که در آب شور دریاها، اقیانوس‌ها یا آب لب‌شور پای‌رود ساحلی زندگی می‌کنند.

زندگی دریایی، تأثیری اساسی بر طبیعت کره زمین دارد. موجودات دریایی اکسیژن تولید کرده و کربن جذب می‌کنند. خط ساحلی دریاها تا حدودی توسط حیات دریایی شکل گرفته و از سوی آنها محافظت می‌شود و برخی جانداران دریایی حتی به ایجاد خشکی‌های جدید کمک می‌کنند.

بیشتر گونه‌های زیستی در ابتدا در زیستگاه‌های دریایی تکامل پیدا کردند. از نظر حجم، اقیانوس‌ها حدود ۹۰ درصد از فضای قابل زیست بر روی کره زمین را تأمین می‌کنند. اولین مهره‌داران به شکل ماهی ظاهر شدند، که منحصراً در آب زندگی می‌کنند. برخی از اینها به دوزیستان تبدیل شده‌اند که بخشی از زندگی خود را در آب و بخشی را در خشکی می‌گذرانند.

ماهی‌های دیگر به پستانداران خشکی تبدیل شدند و بعداً برخی از آن‌ها به شکل فوک، دلفین یا نهنگ به اقیانوس بازگشتند.

گونه‌ای گیاهی مانند کتانجک و جلبک در آب رشد می‌کنند و اساس برخی از بوم‌سازگان (اکوسیستم‌های) زیر آب هستند.

پلانکتون‌ها پایه و اساس کلی زنجیره غذایی اقیانوس‌ها هستند، به ویژه فیتوپلانکتون‌ها که از خودپروردگان هستند.

در بدن بی‌مهرگان دریایی، برای زنده ماندن در آب‌های کم‌اکسیژن، طیف گسترده‌ای از تغییرات بروز کرده‌، برای نمونه تشکیل مجرای تنفسی در نرم‌تنان یا آبشش در ماهیان، اگرچه برخی از ماهیان مانند شش‌ماهی، هر دو را دارند. پستانداران دریایی، مانند دلفین‌ها، نهنگ‌ها، سمورهای آبی و فوک‌ها برای تنفس هوا ناچارند به‌طور متناوب به سطح آب بیایند.

در مجموع ۲۳۰٬۰۰۰ گونه دریایی ثبت شده و حدود دو میلیون گونه دریایی دیگر هنوز باید بررسی و ثبت و توصیف علمی گردند. گونه‌های دریایی در اندازه‌های متنوعی یافت می‌شوند، از اندازه میکروسکوپی فیتوپلانکتون‌ها گرفته که ۰٫۰۲ میکرومتر اند، تا حیوانات بزرگ (نهنگ‌ها و دلفین‌ها)، از جمله نهنگ آبی - که طولش به ۳۳ متر می‌رسد. ریزاندامگان دریایی، از جمله پروتئین‌ها، باکتری‌ها و ویروس‌ها، حدود ۷۰٪ از کل زیست‌توده دریایی را تشکیل می‌دهند.