سرخرگ گیجگاهی سطحی

شاخه‌های این شریان عبارتند از:

• شریان چهره ای عرضی که به صورت عرضی از شریان تمپورال جدا می‌شود و در محاذات قوس گونه و موازی با آن به سمت‌گونه امتداد می‌یابد.
• شریان گیجگاهی میانی: یکی دیگر از انشعابات گیجگاهی سطحی است که از روی قوس گونه در فاسیای عضلة تمپورال نفوذ می‌کند و در ناحیه میانی گیجگاه منتشر می‌شود.
• شاخه‌های قدامی/فوقانی گوشی
• شاخة زیگوماتیکو-اربیتال که بالاتر از شاخه فوق، از شریان گیجگاهی سطحی جدا می‌شود و به ناحیه زیگوماتیک و کناره خارجی حفره اوربیت منتهی می‌شود.
• شاخه پیشانی (فرونتال) یکی از دو انشعاب انتهایی گیجگاهی سطحی است که در حد طرفی پیشانی منتشر می‌شود.
• شاخه آهیانه‌ای (پاریتال) انشعاب دیگر تمپورال سطحی است که در پوست ناحیة همنام خود منتشر می‌شود.
• شاخه‌های انتهایی شریان افتالمیک گروهی دیگر از انشعابات شریانی هستند که از حفرة اربیت خارج می‌شوند و پس از گذشتن از پلک فوقانی تحت عنوان شاخه‌هایی از قبیل سوپرا اربیتال و سوپرا تروکلئار در پوست پیشانی منتشر می‌شوند (به این مورد در مبحث دستگاه بینایی اشاره شده‌است).
• سرخرگ اینفرااربیتال که بخش انتهایی شریان ماکزیلاری است که ضمن خروج از سوراخ اینفرااربیتال در ناحیه گونه و حد طرفی بینی منتشر می‌شود.
• شریان منتال که بعنوان یکی از دو شاخة انتهایی شریان آلوئولار اینفریور از سوراخ منتال ماندیبول خارج می‌شود و در ناحیه چانه انتشار می‌یابد.

در انتها سرخرگ گیجگاهی سطحی به دو شاخه فرونتال (قدامی) و شاخه پاریتال (پشتی) تقسیم می‌شود.

• https://radiopaedia.org/articles/superficial-temporal-artery?lang=us
• این مقاله در بردارندهٔ بخش‌هایی از صفحه page 559   چاپ ۲۰ام آناتومی گری (۱۹۱۸) است که در مالکیت عمومی قرار دارد.