سگ‌راکون

سگ‌راکون (نام علمی: Nyctereutes procyonoides) نوعی سگ‌سان بومی شرق آسیاست. این حیوان خویشاوندی نزدیکی با راکون ندارد و نزدیکترین خویشاوندانش روباه‌ها هستند اما با توجه به شباهت ظاهری به راکون به این نام معروف شده‌است. سه زیرگونه ژاپنی، چینی و کره‌ای از این حیوان شناسایی شده‌است.سگ راکون ها اغلب به رنگ های خاکستری و سیاه دیده می شوند.

سگ‌راکون به همراه روباه خاکستری آمریکای شمالی تنها سگ‌سانی است که توانایی بالا رفتن از درخت را دارد. جمعیت بومی این حیوان در شرق آسیا (چین، کره و ژاپن) به دلیل شکار، تجارت خز، توسعه شهرها و نگهداری به عنوان حیوان اهلی در حال کاهش است اما همچنان جمعیت مناسبی دارد. در دوران شوروی حدود ده هزار راکون‌سگ در نقاط مختلف کشور رها شدند تا به عنوان یک منبع خز شکار شوند. در سال‌های بعد جمعیت آن‌ها افزایش یافته و وارد کشورهای اروپای غربی و اسکاندیناوی هم شدند و به عنوان یک گونه غیربومی خطری برای حیات وحش بومی محسوب می‌شوند.

این حیوان برای استفاده از پوستش در تهیه لباس شکار می‌شود و در برخی مناطق نیز به همین منظور پرورش داده می‌شود. در چین بر اساس یک برآورد حدود یک و نیم میلیون راکون‌سگ در مزارع تولید خر نگهداری می‌شوند. در فنلاند در سال ۲۰۰۰ حدود ۱۷۰ هزار راکون‌سگ شکار شد. در لهستان میزان شکار بیش از ۶ هزار است و در ژاپن در دهه ۱۹۹۰ به‌طور میانگین سالانه ۴۵۰۰ سگ‌راکون شکار می‌شدند.

گرگ مهمترین دشمن طبیعی سگ‌راکون است و در تاتارستان ۵۵ درصد و در شمال غرب روسیه تا ۶۴ درصد تلفات این حیوان به دلیل شکار گرگ است. روباه سرخ نیز توله‌های سگ‌راکون را می‌کشد و حتی مشاهده شده که بالغین را هم گازهای مرگبار گرفته‌است. گورکن اوراسیایی، وشق اوراسیایی و پرندگان شکاری بزرگ مثل عقاب طلایی، عقاب دم‌سفید و شاه‌بوف نیز از دیگر شکارچیان این حیوان هستند.