شوهی ایمامورا

وی ابتدا به عنوان دستیار کارگردان وارد سینما شد و در فیلم‌هایی چون داستان توکیو و اوایل تابستان با یاسوجیرو اوزو همکاری کرد و در سال ۱۹۵۷ فیلم‌نامه یکی از شاهکارهای یوزو کاواستیما با نام خورشید آخرین روزهای شوگوناته را نوشت.

نخستین فیلم خود را در سال ۱۹۵۸ با نام آرزوی ربوده‌شده ساخت و پس از آن دو فیلم تمایل بی‌پایان و کمدی ایستگاه گینزا نیشی را کارگردانی کرد که چندان موفقیتی به‌دست نیاوردند.

ایمامورا در خانواده‌ای از طبقهٔ متوسط، و پزشک در توکیو زاده شد. اگر چه وی در یک خانوادهٔ متوسط رشد یافت، ولی دشواری‌ها و بدبختی‌های مردم ژاپن بعد از جنگ جهانی او را واداشت تا محوریت فیلم‌هایش را بر مردم فقیر و طبقهٔ پایین کشورش بگذارد.

شوهی ایمامورا، در سال ۱۹۸۳ برای فیلم قصیده نارایاما موفق به کسب نخل طلای جشنواره فیلم کن شد و در سال ۱۹۹۷ با فیلم مارماهی یک بار دیگر این جایزه را به‌طور مشترک با فیلم طعم گیلاس ساخته عباس کیارستمی به دست آورد.

• خوک و رزمناو (۱۹۶۱)
• زن حقیر (۱۹۶۳)
• نیات قاتل (۱۹۶۴)
• آرزوی پیچیده اربابان (۱۹۶۸)
• تاریخ پیش از جنگ ژاپن به روایت یک پیشخدمت نوشخوارگاه (۱۹۷۰)
• ونگانس مال من است (۱۹۷۹)
• انتقام از آن من است (۱۹۸۰)
• تصنیف نارایاما (حماسه نارایاما) (۱۹۸۲)
• باران سیاه (۱۹۹۰)
• مارماهی (۱۹۹۷)
• آب گرم زیر پلی قرمز (۲۰۰۱)

جایزه بهترین فیلم سال از آکادمی ژاپن

• انتقام از آن من است در سال ۱۹۸۰
• قصیده نارایاما در سال ۱۹۸۴
• باران سیاه در سال ۱۹۹۰

جایزه بهترین کارگردان از آکادمی ژاپن

• انتقام از آن من است در سال ۱۹۸۰
• باران سیاه در سال ۱۹۹۰
• مارماهی در سال ۱۹۹۸