عربی کلاسیک
گونه معیار عربی در متون اموی و عباسی
عربی کلاسیک یا عربی قرآنی (عربی: اَلعَرَبِیَّةُ ٱلْفُصْحَیٰ) شیوه ادبی معیار زبان عربی از قرن هفتم میلادی و طی قرون وسطی بود. متون ادبی همانند شعرها، نثرها و سخنرانی‌ها در دوران اموی و عباسی از برجسته‌ترین آثار موجود به عربی کلاسیک هستند.
| عربی کلاسیک | |
|---|---|
آیاتی از قرآن به زبان عربی | |
| زبان بومی در | به‌طور تاریخی در خاورمیانه |
| دوره | قرن هفتم تا نهم میلادی |
آفروآسیایی
| |
گونه‌های نخستین | عربی کهن
|
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | – |
| گلاتولوگ | هیچ کدام |
عربی نوین معیار نوادهٔ مستقیم عربی کلاسیک است و امروزه در جهان عرب در اسناد و سخنرانی‌های رسمی همچون برخی از پخش‌های رادیویی و محتواهای غیرسرگرمی کاربرد دارد. صرف و نحو عربی نوین معیار با عربی کلاسیک یکسان است اما واژگان و سبک‌شناسی آن متفاوت است.
