عناصر مداری

عناصر مداری سنتی عناصر ششگانه کپلری هستند، که به تقلید از یوهان کپلر و بر اساس قوانین حرکت سیاره‌ای‌اش نامگذاری شده‌اند. هر مدار توسط شش عنصر کپلری به‌طور کامل تعریف خواهد شد و مقدار «مبدأ» زمان اعتبار پارامترها را مشخص می‌کند (به دلیل تغییر جزئی مبناها، هر ۵۰ سال یک مبدأ جداگانه در نظر گرفته می‌شود تا تغییرات مبناها اصلاح شود). مدار واقعی (و عناصر مداری آن) اجرام هنگامی که در معرض آشفتگی‌های گرانشی قرار می‌گیرند تغییر می‌کند بنابراین مدار تعریف شده به وسیلهٔ عناصر مداری فقط تقریب ریاضی مداری در یک زمان خاص است که مشخصه مبدأ بیان‌کننده آن است.

دو پارامتر شکل و اندازه بیضی را مشخص می‌کنند:

• خروج از مرکز (${\displaystyle e\,\!}$
  )
• نیم‌قطر بزرگ (${\displaystyle a\,\!}$
  )

دو پارامتر جهت صفحه مداری را مشخص می‌کنند:

• انحراف (${\displaystyle i\,\!}$
  )
• طول گره صعودی (${\displaystyle \Omega \,\!}$
  )

و سرانجام:

• شناسه حضیض (${\displaystyle \omega \,\!}$
  )

که جهت بیضی را در صفحه مداری مشخص می‌کند.

• آنومالی متوسط (${\displaystyle M_{o}\,\!}$
  )

که موقعیت مداری جرم را بر روی بیضی مشخص می‌کند.

عناصر مداری، محمد جواد شریعت زاده

• Orbital elements formats
• Computing planet positions using mean orbital elements
• Transform from Orbital Elements to State Vector