حوزه‌های انتخابیه مجلس شورای اسلامی

قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۵۸ برای کشور ۲۷۰ نماینده در نظر گرفته‌بود و بنا بود پس از هر ده سال به نسبت هر ۱۵۰٬۰۰۰ نفر یک نماینده افزوده شود. این قانون دربارهٔ اقلیت‌ها نیز برقرار بود.

با بازنگری در قانون اساسی به سال ۱۳۶۸ قانون اصلاح شد ضمن تکرار همان ۲۷۰ نفر، بدون تعیین جمعیت بنا شد پس از هر ده سال با نظر گرفتن عوامل انسانی، سیاسی، جغرافیایی و نظایر آنها حداکثر بیست نفر نماینده بتواند اضافه شود.

مجلس دوم در ۳۰ فروردین ۱۳۶۶ قانون تعیین محدوده‌های حوزه‌های انتخاباتی مجلس را تصویب کرد و در جدولی ۱۹۶ حوزه برای ۲۷۰ نماینده را به تصویب رساند. ۳ اردیبهشت شورای نگهبان قانون را تأیید کرد.

مجلس سوم در ۱۷ دی ۱۳۷۰ قانون میزان تأثیر تغییرات تقسیمات کشوری در محدودهٔ حوزه‌ها را تصویب کرد. طبق این قانون وزارت کشور مکلف شد که تغییرات جغرافیایی را در محدودهٔ حوزه‌های انتخاباتی مصوب سال ۱۳۶۶ اعمال نماید. همچنین در آن مصوبه تغییر مختصری در حوزه‌ها اعمال شد.

مجلس چهارم در ۲۲ آذر ۱۳۷۴ قانون اصلاح جدول حوزه‌های انتخاباتی به تصویب رساند و ۲۶ام همان ماه به تأیید شورای نگهبان رسید.

مجلس پنجم در ۱۲ آبان ۱۳۷۸ ضمن اصلاح دوبارهٔ جدول حوزه‌ها تعداد نمایندگان را از ۲۷۰ نفر به ۲۹۰ نفر افزایش داد و ۱۹ام همان ماه به تأیید شورای نگهبان رسید.

مجلس ششم در ۲۹ اردیبهشت ۱۳۸۳ طرح تقسیم خراسان به سه استان و تعیین شهرستان‌ها را تصویب کرد.

اواخر مجلس هشتم به بعد نمایندگان در پی اصلاحاتی در حوزه‌ها برآمده‌اند.

آمار حوزه‌های انتخابیه مجلس شورای اسلامی مصوب ۱۳۷۸ با توجه به تغییرات تا سال ۱۳۹۴:

اسامی حوزه‌ها و تعداد کرسی

• حوزه‌های انتخابیه مجلس خبرگان رهبری

• «جدول حوزه‌های انتخابیه در انتخابات نهمین دورهٔ مجلس شورای اسلامی» (PDF). مرکز پژوهش و سنجش افکار صدا و سیما. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۵ اكتبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۰ ژوئیه ۲۰۱۵.
• «طرح اصلاح قانون تعیین محدودهٔ حوزه‌های انتخاباتی مجلس شورای اسلامی». مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی. ۲۰ تیر ۱۳۹۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ ژوئیه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۰ ژوئیه ۲۰۱۵.