قبا

قبا یکی از قدیمیترین و اصیلترین پوشاک سنتی به‌جا مانده از اقوام ایرانی است که از ابتدای تاریخ باستان در فرهنگ ایران متداول بوده و در ادوار مختلف تاریخ مورد استفاده اقشار مختلف قرار گرفته است. زنان و مردان در هر شرایط سنی از قبا استفاده می کرده اند. قبا پوشاکی بوده است که در گروهها و طبقات مختلف اجتماع از قبیل پادشاهان، دیوانیان، دانشمندان، فقها، بازرگانان، نوازندگان، کشاورزان و مردمان عادی مورد استفاده قرار می گرفته است. قبا جامه ای بود که از سوی پیش باز و پس از پوشیدن دو طرف قسمت پیش را با دکمه به هم پیوستند، آن را روی ارخالق می پوشیدند و می توانسته دارای جیب نیز باشد. به گفته ابن بطوطه انواع قیمتی قبا از رنگها و جنسهای مرغوب تهیه شده و مورد استفاده بزرگان و امیران بوده است. در شرایط اقلیمی سرد، قبا را گاهی با پوست، آستر می کرده اند و در تابستان اغلب مردم، قبا را از پارچه بدون کرک می‌دوخته‌اند.

در لباس روحانیون شیعه فرق لباده و قبا شبیه هستند و تفاوت در مدل یقه آنهاست. قبا یقه گشادتری دارد که به صورت عدد ۷ دوخته شده‌اند.