لوپوس اریتماتوی دیسکوئید

ضایعات معمولاً غیر قرینه می‌باشند و به صورت پلاک‌های بدون علامت و با حدود مشخص به رنگ قرمز یا بنفش و با پوسته‌هایی که بر روی آن چسبیده است، بروز می‌کند. آتروفی اپیدرم باعث می‌شود که سطح ضایعه صاف و سفید یا چروکیده به نظر برسد. ضایعات ممکن است برای ماه‌ها پایدار بمانند یا خود به خود بهبود یابند ولی بیشتر دچار آتروفی می‌شوند و نهایتاً اسکاری سفید رنگ و صاف یا هیپرپیگمانته و فرورفته، بر جای می‌گذارند. ضایعات بر روی اسکالپ می‌توانند اسکارسیکاتریسیه (آلوپسی همراه با اسکار) ایجاد نمایند.

لوپوس اریتماتوی دیسکوئید ممکن است از نظر بالینی از سارکوئیدوز قابل افتراق نباشد، هر چند که در بررسی بافتی، لوپوس اریتماتوی دیسکوئید نمایانگر آتروفی همراه با درماتیت بینابینی در لایه بازال اپیدرم است. تشخیص قطعی با بیوپسی است.

هدف از درمان، پیشگیری یا به حداقل رساندن بدشکلی‌های حاصل از ضایعات است. انتخاب روش درمان بر اساس شدت ضایعات می‌باشد. ضایعات کوچک و محدود را باید به صورت موضعی درمان نمود ولی ضایعات وسیعتر و ضایعاتی که به درمان‌های موضعی پاسخ نمی‌دهند را باید به صورت سیستمیک درمان کرد. درمان اغلب باضدآفتاب، کورتیکواستروئید و کلروکین خوراکی است.

لوپوس منتشر

کلینیک آنلاین روماتولوژی