محمد آقایی تبریزی
محمد آقایی تبریزی (زادهٔ ۱۳۲۶) کارشناس انرژی، مدرس دانشگاه و مدیر اجرایی ایرانی است، که هماکنون بهعنوان مشاور رئیس موسسه بینالمللی مطالعات انرژی و نیز مدرس دانشگاه صنعت نفت و دانشگاه شهید بهشتی فعالیت میکند. وی از سال ۱۳۵۱ عضو هیئت علمی دانشکده فنی دانشگاه تهران میباشد.
محمد آقایی تبریزی | |
---|---|
مدیرعامل شرکت نفت فلات قاره ایران | |
دوره مسئولیت ۱۳۶۲ – ۱۳۶۸ | |
مدیرعامل مناطق نفتخیز جنوب | |
دوره مسئولیت ۱۳۶۹ – ۱۳۷۳ | |
پس از | محمدرضا نادری |
پیش از | فرامرز قدیری دهکردی |
مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش فرآوردههای نفتی ایران | |
دوره مسئولیت ۱۳۷۶ – ۱۳۸۴ | |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۱۳۲۶ |
ملیت | ایران |
محل تحصیل | دانشگاه تهران (کارشناسی ارشد مهندسی برق) |
پیشه | کارشناس نفت |
جایزهها | نشان کار و تولید |
آقایی تبریزی فعالیت در صنعت نفت را از سال ۱۳۶۰ در شرکت ملی حفاری ایران آغاز کرد. وی از سال ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۸ برای مدت ۶ سال، مدیرعاملی شرکت نفت فلات قاره ایران را برعهده داشت. آقایی در سال ۱۳۶۸ بهعنوان مدیرعامل شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب منصوب شد و تا سال ۱۳۷۳ برای مدت بیش از ۵ سال، بزرگترین تولید کننده نفت ایران را مدیریت کرد. وی از سال ۱۳۶۲ تا ۱۳۷۳ برای مدت ۱۱ سال، عضو هیئت مدیره شرکت ملی نفت ایران بود. او از ۱۳۷۳ تا ۱۳۷۶ مدیرعامل شرکت پتروشیمی شیراز و از ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴ مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش فرآوردههای نفتی ایران و معاون وزیر نفت بود. آقایی در سال ۱۳۷۹ در جایگاه معاون وزیر نفت، نشان کار و تولید دریافت نمود.
منابع
- ↑ «چهرههای ماندگار فنی دانشگاه تهران». کانون مهندسین دانشگاه تهران. بایگانیشده از اصلی در ۸ نوامبر ۲۰۱۵.
- ↑ «معرفی ریاست موسسه بینالمللی مطالعات انرژی». موسسه بینالمللی مطالعات انرژی. بایگانیشده از اصلی در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۵.
- ↑ «گفتگو با محمد آقایی تبریزی». عصر نفت. ۲۶ خرداد ۱۳۹۴. بایگانیشده از اصلی در ۲۴ دسامبر ۲۰۱۵.
- ↑ «پای صحبتهای محمد آقایی تبریزی، از باتجربهترین مدیران نفتی در ایران». پیام نفت. ۲۹ مهر ۱۳۹۲.
- ↑ «دوره طلایی مناطق نفتخیز جنوب چه زمانی بود؟». خبرگزاری فارس. بایگانیشده از اصلی در ۱۷ نوامبر ۲۰۱۵.
- ↑ «شایستگان، صنعت نفت را اداره کنند». ماهنامه عصر انرژی. ۳ شهریور ۱۳۹۲. بایگانیشده از اصلی در ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۳.
- ↑ «اعطای نشان دولتی درجه سوم کار و تولید به محمد آقایی تبریزی». مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی.