مدل دروده

مدل درود یک توضیح کلاسیک از جریان الکتریکی در فلزات یا به عبارت جامع تر، الکترون‌های آزاد در مواد جامد می‌باشد. این مدل در سال ۱۹۰۰ میلادی توسط پاول درود معرفی شد و در سال‌های بعد توسط دانشمندان دیگر در حوزۀ مکانیک کوانتوم کامل‌تر گردید. در مدل درود یک رسانای الکتریکی به‌عنوان یک کریستال یونی مورد توجه قرار می‌گیرد که در آن الکترون‌ها می‌توانند آزادانه حرکت کنند (همانند ذرات گاز درون یک ظرف). این ذرات عامل به وجود آمدن جریان الکتریکی درون جسم جامد می باشند. هنگامی که رسانا در یک میدان الکتریکی خارجی قرار می گیرد به این ذرات به طور ناپیوسته نیرو F = E q وارد می گردد. بنابراین مقدار جریان و مقاومت در طول زمان یکسان نمی باشد. از این رو قانون اهم در اینجا صدق نمی کند. بعد از مدت کوتاهی از اعمال میدان الکتریکی ، حالت تعادلی برقرار می گردد و سرعت متوسط الکترونها و بدنبال آن جریان الکترونها متناسب با میدان خارجی می شود. طبق این مدل الکترونها به یونهای موجود در ساختار بلوری (کریستالی) جامد برخورد کرده و متوقف می شوند. این توقف دارای مدت زمان برخورد τ بین دو ذره بوده که با افزایش دما این زمان برخورد و بدنبال آن رسانایی فلز کمتر می شود.