مرگ گرمای کیهان
مرگ گرمای کیهان (به انگلیسی: Heat death of the universe) یک تئوری نسبتاً قدیمی درباره سرانجام کیهان است که بیان میدارد که کیهان در موقعیتی بدون انرژی آزاد ترمودینامیکی قرار میگیرد و تمام فرایندهایی که مصرفکننده انرژی هستند، دیری نمیپایند (مانند زندگی در کیهان). در واقع منظور از مرگ گرمای کیهان هیچ دمای خاصی نیست و به این معناست که اختلاف دمای میان فرایندها به اندازهای برسد که فرایندهای فیزیکی به انجام نرسند؛ به زبان فیزیکی به تعادل ترمودینامیکی برسند (بیشترین آنتروپی).
لرد کلوین کسی بود که در سال ۱۸۵۲ تئوری مرگ گرمای کیهان را پیشنهاد کرد.