مسند

مُسنَد در دستور زبان فارسی، یکی از نقش‌هایی است که یک واژه یا گروهی از واژگان می‌توانند در جمله داشته باشند. ساخت جمله‌ای که مسند در آن به‌کار می‌رود، چنین است: «مسند الیه + مسند + فعل ربطی». مسند همواره، یا گروه اسمی است یا گروه صفتی یا گروه حرف اضافه‌ای مسند بیشتر اوقات همراه افعال اسنادی می آید و به‌ صورت بود و است و شد و گشت و گردید می‌آید. همچنین ممکن است مسند با افعال خاص هم بیاید مانند فعل های: کردن، ساختن، نمودن و گرداندن، و هچنین فعل هایی مانند پنداشتن و نامیدن و دانستن و دیدن و... .

مسند واژه‌ای است که خبری دربارهٔ مسندٌاِلَیه می‌دهد. در پاسخ چگونه؟ و چطوری؟ می‌آید.