توسل به میانه‌روی

• مردم جزیره الف اعتقاد دارند که ۴=۲+۲ و مردم جزیره ب اعقاد دارند که ۶=۲+۲؛ باید راه میانه را انتخاب کرد یعنی ۵=۲+۲ که صحیح است.

نقد: گفته مردم جزیره الف مطابق با واقع است.

• تکثرگرایی به معنی این باور است که همه ادیان برحق‌اند و انحصارگرایی دینی به این معنی‌است که تنها یک دین بر حق است. این یک افراط و تفریط در ارزیابی ادیان است و راه و عقیده درست، راهی بین این دو افراط و تفریط است؛ به این معنی که پیروان هر دین، دین خود را برحق بدانند و علاوه بر آن بگویند، ادیان دیگر نیز به اندازه بهره‌ای که از دین ما برده‌اند، برحق‌اند.

نقد: بدون لحاظ کردن هیچ معیاری، صرفاً نظر میانه و بینابین بین دو نظر مخالف، الزاماً نظر درستی نخواهد بود.

• تجربه نشان می‌دهد که در تشکیلات نوپای دانشجویی، اجرای مقررات و قوانین خشک و خشن تشکیلاتی با روحیه جوان دانشجو نمی‌سازد و از طرف دیگر نمی‌توان تشکیلات را به صورت سلیقه‌ای و احساسی و بدون تعیین مسؤولیت‌ها و ضوابط سرپا نگه داشت؛ لذا من پیشنهاد می‌کنم روشی میانه برای اداره این‌گونه تشکیلات اتخاذ شود؛ یعنی تا حدودی مقرراتی و تا حدودی به صورت سلیقه‌ای و خودجوش عمل شود.

نقد: نه کاملاً حق و نه کاملاً باطل، بلکه امری بین این دو پیشنهاد شده‌است.

• در مورد روابط دو جنس مخالف با هم دیدگاه‌های متفاوتی وجود دارد. در برخی جوامع، حتی داشتن رابطه جنسی میان دختران و پسران به شرط وجود رضایت دختر، یک امر عادی‌است و جرم تلقی نمی‌شود. از سوی دیگر، در برخی جوامع حتی صحبت کردن دختران و پسران نیز از نظر فرهنگی، عملی ناشایست است. میانه‌روی و پرهیز از افراط و تفریط، ایجاب می‌کند که دختران و پسران رابطه‌ای در حد روابط علمی و فرهنگی با هم داشته باشند.

نقد: نویسنده الگوهای ارائه شده را از نظر منطقی رد نکرده‌است و تنها آن‌ها را به افراط و تفریط متهم ساخته؛ و نظر خود را نیز تنها با تکیه بر میانه‌روی مطرح نموده‌است.

• در مورد سقط جنین، نظرات متفاوتی وجود دارد، برخی به دنبال منع کامل آن هستند و برخی آن را لازم می‌دانند؛ بنابراین درست این است که در موارد محدودی اجازه سقط جنین داده شود تا از افراط و تفریط بر حذر باشیم.
• انجمن‌های کارگری، در این جریان ۲۰ درصد درآمدها را درخواست کرده؛ اما وزارت‌خانه تنها با ۱۰ درصد موافق است. بهتر نیست همه گروه‌ها به ۱۵ درصد رضایت دهند؟

و آن در زمانی‌است که دو زن به نزد سلیمان به جهت داوری رفتند.

• یکی از زنان گفت: سرور ما، من و این زن در یک خانه ساکنیم و در آن خانه با او زاییدم و روز سوم بعد از زاییدنم، این زن نیز زایید و ما با یک‌دیگر بودیم و کسی دیگر با ما در خانه نبود و ما هر دو در خانه تنها بودیم. و در شب، پسر این زن مرد زیرا که بر او خوابیده بود. و او در نیمه‌شب برخاسته، پسر من را آن‌گاه که کنیزت در خواب بود از پهلوی من گرفت و در آغوش خود گذاشت و پسر مرده خود را در بغل من نهاد. و بامدادان چون برخاستم تا پسر خود را شیر دهم، دانستم که مرده‌است؛ اما چون بر او نگاه کردم، دیدم که پسری نیست که من او را زاییدم. زن دیگر گفت: نه، بلکه پسر زنده از آن من است و پسر مرده از آن توست. و آن دیگر گفت: نه، بلکه پسر مرده از آن توست و پسر زنده از آن من‌است و در برابر پادشاه سخن می‌گفتند. پس پادشاه گفت: «این می‌گوید که این پسر زنده از آن من‌است و پسر مرده از آن توست و آن می‌گوید نه، بلکه پسر مرده از آن توست و پسر زنده از آن من‌است.» و پادشاه گفت: «شمشیری به نزد من آورید» و شمشیری را در برابر پادشاه آوردند. و پادشاه گفت: «پسر زنده را به دو حصه تقسیم نمایید و نصفش را به این و نصفش را به آن بدهید.» و زنی که پسر زنده از آن او بود، چون‌که دلش بر پسرش می‌سوخت به پادشاه گفت: سرورم، پسر زنده را به او بدهید و او را هرگز مکشید. اما آن دیگری گفت: «نه، از آن من و نه از آن تو باشد، بلکه به دو نیم تقسیم نمایید.» آن‌گاه پادشاه امر فرموده گفت: «البته پسر زنده را نکشید، بلکه به او بدهید زیرا که مادرش این است.»

• سیدعلی‌اصغر خندان. مغالطات. سوم، چاپ سوم، تهران: بوستان کتاب انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۸۰