مکتب زبان‌شناسی کپنهاگ

مکتب زبان‌شناسی کپنهاگ به واسطهٔ یلمسلف و نظریهٔ زبانی در حال گسترش او به نام تحلیل بنیادی شکل گرفت و او به همراه بروندال، حلقهٔ زبان‌شناسی کپنهاگ را در سال ۱۹۳۱ تاسیس کرد که به تقلید از حلقهٔ زبان‌شناسی پراگ، از گروهی از زبان‌شناسان تشکیل می‌شد. درون این حلقه، آرای یلمسلف و بروندال همیشه همسو و موافق نبود. رویکرد صورتگرای یلمسلف زبان‌شناسانی مانند هانس یورگن اولدال و الی فیشریورگنسن را به گرد او جمع کرد. این افراد در پی آن بودند که آرای آرای انتزاعی یلمسلف را در مورد زبان طبیعی به کار ببرند و با استفاده از آنها، داده‌های واقعی زبان را تبیین کنند.

هدف یلمسلف این بود که زبان را به صورت یک سیستم صوری ارائه بدهد و مهم‌ترین گامی که در این زمینه برداشت، این بود که کوچکترین واحد معنادار زبان را به نام «صورت‌بن» (Glossemes) معرفی کرد و نام نظریهٔ خود را نظریهٔ تحلیل بنیادی گذاشت و در دو اثر مهم خود بدان پرداخت: یکی تمهیداتی برای یک نظریه زبانی و دیگری خلاصهٔ نظریهٔ زبان. هرچند با مرگ او این طرح به مرحلهٔ نظریه نرسید و پس از او گروهی که تشکیل داده بود، از هم گسست؛ البته حلقهٔ زبان‌شناسی کپنهاگ هنوز وجود داشت اما دیگر یک «مکتب» نبود که اعضای آن چشم‌انداز نظری مشترک داشته باشند.