ناشناسی

ناشناس که صفت آن ناشناسی یا گمنامی می‌شود، زمانی است که هویت یک شخص آشکار نباشد. به زبان ساده یعنی شخص از نام واقعی خودش استفاده نکند.

از مهم‌ترین کاربردهای ناشناسی، انتخابات‌های آزاد می‌باشد که باید هویت رأی دهندگان مخفی باقی بماند. در موقعیت‌های بسیار دیگری (مثل گفتگو بین افراد غریبه یا خرید از یک فروشگاه) ناشناسی همیشه به صورت یک چیز طبیعی پذیرفته شده‌است. همچنین موقعیت‌هایی وجود دارد که شخص خودش دوست دارد ناشناس بماند. در کارهای خیر فرد نیکوکار دوست ندارد کسی از او تقدیر کند. کسی که در معرض تهدید است ممکن است ترجیح بدهد ناشناس بماند. شاهد یک جرم ممکن است دوست نداشته باشد هویتش معلوم شود و ترجیح بدهد ناشناس بماند. افراد مجرم ممکن است برای اینکه شناسایی نشوند از ناشناسی استفاده کنند. همچنین ناشناس ماندن ممکن است به صورت غیرعمدی رخ دهد مثلاً در اثر گذشت زمان یا خراب شدن آثار یک رویداد اطلاعات شناسایی از بین برود.