نبرد لایپزیگ
نبرد لایپزیگ (به آلمانی: Völkerschlacht bei Leipzig)، (به فرانسوی: Bataille des Nations) که نبرد ملت‌ها نیز خوانده می‌شود، نبردی بود که در روزهای ۱۶ تا ۱۹ ماه اکتبر سال ۱۸۱۳ میلادی بین نیروهای ائتلافی روسیه، پروس، اتریش و سوئد با رهبری تزار روس الکساندر اول و پرنس شوارتزِنبرگ از سویی و ارتش فرانسه با رهبری ناپلئون اول از سوی دیگر درگرفت. این جنگ که در شهر لایپزیگ و مناطق اطراف آن انجام گرفت، به شکست قطعی ارتش فرانسه منجر شد. در این نبرد ۶۰۰٬۰۰۰ سرباز حضور داشتند، به این ترتیب بزرگ‌ترین نبرد پیش از نبردهای جنگ جهانی اول به‌شمار می‌رود. در بین قوای ناپلئون، نیروهای لهستانی، ایتالیایی و آلمانی نیز حضور داشتند.
| نبرد لایپزیگ | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخشی از جنگ ائتلاف ششم | |||||||||
نیروهای روسیه، اتریش و پروس در لایپزیگ | |||||||||
| |||||||||
| طرف‌های درگیر | |||||||||
|
ائتلاف ششم:
 بریتانیای کبیر پادشاهی ساکسونی (۱۸ و ۱۹ اکتبر) پادشاهی وورتمبرگ (۱۸ و ۱۹ اکتبر) | ||||||||
| فرماندهان و رهبران | |||||||||
 ناپلئون بناپارت لوئی الکساندر برتیه میشل نی ژاک مک دونالد آگوست دُ مارمون جوزف پونیاتوفسکی † ژواکیم مورات فردریک آگوستوس اول فردریک اول |
 الکساندر اول (فرماندهٔ کل) پرنس شوارتزِنبرگ (فرماندهٔ کل میدانی) کُنت فون بنیگسن کنت بارکلِی دُ تولی کنت فون مِروِلت ولیعهد کارل ژان گبهارد لبرشت فون بلوشر لودویگ یورک فریدریش ویلهام فون بولو ریچارد بوگ | ||||||||
| واحدهای درگیر | |||||||||
|
ارتش کبیر فرانسه |
قوای ائتلاف:
| ||||||||
| قوا | |||||||||
|
۱۶ و ۱۷ اکتبر: ۲۲۵٬۰۰۰ نفر:
۷۰۰ عراده توپ جنگی ۱۸ و ۱۹ اکتبر (پس از پیوستن نیروهای اتحادیهٔ راین به قوای ائتلاف): ۱۵۵٬۰۰۰ نفر |
۱۶ و ۱۷ اکتبر ۳۸۰٬۰۰۰ نفر:
۱٬۵۰۰ عراده توپ جنگی ۱۸ و ۱۹ اکتبر: ۴۳۰٬۰۰۰ نفر | ||||||||
| تلفات و ضایعات | |||||||||
| ۸۰٬۰۰۰ نفر | ۵۴٬۰۰۰ نفر | ||||||||
ناپلئون که برای نخستین بار در طی جنگ‌های خود دچار شکست قطعی می‌شد، ناچار شد که به فرانسه بازگردد. نیروهای ائتلاف برای تکمیل پیروزی‌های خود در اوائل سال بعد به فرانسه حمله کردند و به این ترتیب ناپلئون مجبور شد که از قدرت کناره گیری کند. پس از کناره گیری، وی در ماه می سال ۱۸۱۴ میلادی به جزیره الب تبعید شد.
در طی این نبرد ارتش فرانسه چندین روز در برابر قوای متحد ایستادگی کرد اما درنهایت نیروهای فرانسه با کمبود تجهیزات و گلوله روبه‌رو شدند بعلاوه ساکسونی نیز به تشویق سوئد از حمایت از فرانسه دست برداشت و به نیروهای سوئدی پیوست ناپلئون نیز وقتی از سمت سوئد و پروس تحت فشار قرار گرفت فرمان عقب نشینی داد اما پل هایی که بر روی رودخانه ی پشت شهر بودند ویران شدند و تعداد زیادی از فرانسوی ها پیش از عقب نشینی در میان نیروهای متفق گرفتار و در نهایت اسیر شدند
تجهیزات جنگی
ارتش فرانسه دارای ۱۶۰٬۰۰۰ سرباز با ۷۰۰ عراده توپ جنگی بود. در ارتش فرانسه، ۱۵٬۰۰۰ لهستانی، ۱۰٬۰۰۰ ایتالیایی و ۴۰٬۰۰۰ آلمانی متعلق به کنفدراسیون راین نیز حضور داشتند. به این ترتیب شمار نیروهای ناپلئون به ۲۲۵٬۰۰۰ سرباز می‌رسید. نیروهای ائتلاف نیز دارای ۳۸۰٬۰۰۰ سرباز با ۱۵۰۰ عراده توپ جنگی بودند. در این ارتش ۱۴۵٬۰۰۰ سرباز روسی، ۱۱۰٬۰۰۰ اتریشی و ۹۰٬۰۰۰ پروسی و ۳۰٬۰۰۰ سوئدی حضور داشتند.
نتیجه
نبرد لایپزیگ خونین‌ترین نبرد دورهٔ ناپلئونی است. تلفات هر دو طرف بسیار بالا بود. برآورد می‌شود که بین ۱۲۰٬۰۰۰ تا ۱۳۰٬۰۰۰ نفر کشته، زخمی، مفقود یا اسیر شدند. از این میان سهم ارتش ناپلئون ۸۰٬۰۰۰ نفر بود. تلفات نیروهای ائتلاف نیز تا ۵۴٬۰۰۰ نفر برآورد می‌شود.
نگارخانه
منابع
- Chandler, David G. (1966), The Campaigns of Napoleon, The MacMillan Company