نوسان پلاسما
نوسانهای پلاسما که با نام امواج لانگمویر (برگرفته از نام ایروینگ لانگمویر) نیز شناخته میشود، عبارت است از نوسانهای سریع در چگالی الکترونی در مواد رسانا مانند پلاسماها و فلزات. این نوسانها را میتوان به شکل ناپایداری در تابع دیالکتریک الکترون آزاد گازی در نظر گرفت. بسامد نوسان وابستگی اندکی به طول موج آن دارد. شبهذره حاصل از کوانتیزه کردن این نوسانات، پلاسمون نام دارد.
امواج لانگمویر در دهه ۱۹۲۰ توسط ایروینگ لانگمویر و لوی تانکس، فیزیکدانان آمریکایی کشف شدند. شکل این نوسانها موازی با امواج ناپایداری جینز است که باعث ناپایداریهای گرانشی در یک رسانه ایستا میشود.
سازوکار
یک پلاسمای از نظر الکتریکی خنثی و در حال تعادل را در نظر بگیرید که از گازهای یونهای مثبت و الکترونهای منفی تشکیل شدهاست. اگر الکترونها را اندکی نسبت به یونها جابجا کنیم،نیروی کولنی الکترون را به عقب میکشد و به عنوان نیروی بازگرداننده عمل میکند.
الکترونهای سرد
اگر حرکت گرمایی الکترونها را نادیده بگیریم، میتوان نشان داد که چگالی بار در حال نوسان با بسامد پلاسما است
- (دستگاه بینالمللی یکاها),
- (دستگاه واحدهای سانتیمتر-گرم-ثانیه),
که در آن
توجه داشته باشید که، اگر
برابر است با
- Hz
که چگالی تعداد
فلزات تنها نسبت به نورهای با بسامد بیشتر از بسامد پلاسمایشان شفاف هستند. برای فلزات معمولی مانند مس و نقره، . برای فلزات معمولی مانند مس و نقره،
الکترونهای گرم
اگر آثار سرعت گرمایی الکترون
- ،
که با نام رابطه پراکندگی بوهم- گراس شناخته میشود. اگر مقیاس فضایی در مقایسه با طول دبای بزرگ باشد، نوسانها تنها به میزان اندکی توسط مؤلفه فشار تغییر میکنند، اما در مقیاسهای کوچک، مؤلفه فشار غالب است و موج به موجی بدون پراکندگی با سرعتی برابر