هزینهیابی بر مبنای فعالیت
هزینهیابی بر مبنای فعالیت، (به انگلیسی: Activity Based Costing) مبتنی بر این فرض است که فعالیتها در درون هر بنگاه منابع را مصرف میکنند و محصولات و خدمات حاصل انجام فعالیتها است. در این روش ابتدا کلیه فعالیتهای سازمانی شناسایی شده و به عنوان موضوعات هزینه ثبت میشوند و همه هزینههای سازمانی به این موضوعات تخصیص مییابد. در مرحله دوم بر مبانی شاخصهای تعریف شده هزینههای جذب شده به محصولات تولیدی یا خدمات ارائه شده تسهیم میشود.
در این مدل هزینهیابی، تمرکز بر هزینههای غیرمستقیم سازمانی است بر خلاف روشهای مرسوم که بیشتر روی هزینههای مستقیم متمرکز است، به علاوه ردیابی عوامل هزینه به مدیریت امکان بهینهسازی فعالیتها و حذف فعالیتهای غیر ضرور یا تغییر روش در انجام فعالیتها را جهت کاهش قیمت تمام شده محصول/خدمات میدهد.
منابع
- ↑ Lindsay, Cotton M. and Bernard Feigenbaum (1984) 'Rationing by waiting lists', American Economic Review 74(3): 404-17.
- ↑ Diego Varela and Anca Timofte (2011), 'The social cost of hospital waiting lists and the case for copayment: Evidence from Galicia' بایگانیشده در ۷ نوامبر ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine, The USV Annals of Economics and Public Administration 11(1): 18-26.
- ↑ Cole JA, et al. Drug copayment and adherence in chronic heart failure: effect on cost and outcomes. Pharmacotherapy 2006;26:1157-64.
- ↑ Harvey Rubin, Dictionary of Insurance Terms, 4th Ed. Baron's Educational Series, 2000
- ↑ , Arthur D. Postal, " CFA Attacks Insurers For ‘Overcharging’", National Underwriter, Jan 8, 2007
- ↑ "Loss Ratio definition". Retrieved 2010-03-23.
- ↑ James C. Robinson, "Use And Abuse Of The Medical Loss Ratio To Measure Health Plan Performance", Health Affairs, vol 16, No. 4, pp 176 - 187, 1997
- ↑ Knobbe, Lauren (22 July 2010). "Franken warns against weakening law on health-care spending". Minn Post. Retrieved 22 June 2013.
- ↑ Long-Term-Care Premiums Soar – WSJ