هندریک لورنتز
فیزیک‌دان هلندی
هندریک آنتون لورنتس (به هلندی: Hendrik Antoon Lorentz) (زاده ۱۸ ژوئیه ۱۸۵۳ - درگذشته ۴ فوریه ۱۹۲۸) فیزیک‌دان هلندی بود که در سال ۱۹۰۲ جایزه نوبل را به صورت مشترک با پیتر زیمان بخاطر کشف اثر زیمان برنده شد.
| هندریک آنتون لورنتس Hendrik Antoon Lorentz | |
|---|---|
هندریک لورنتس با فرمولهای نسبیت عام | |
| زادهٔ | ۱۸ ژوئیهٔ ۱۸۵۳ آرنهم، هلند |
| درگذشت | ۴ فوریهٔ ۱۹۲۸ (۷۴ سال) هارلم، هلند |
| ملیت | هلندی |
| محل تحصیل | دانشگاه لیدن |
| شناخته‌شده برای | تبدیل لورنتستابش الکترومغناطیسینیروی لورنتسانقباض طولمنیفلد شبه ریمانیعامل لورنتسکشف اثر زیمان |
| جایزه(ها) |  جایزه نوبل فیزیک (۱۹۰۲)همکار انجمن سلطنتی (۱۹۰۵)نشان رامفورد (۱۹۰۸)مدال فرانکلین (۱۹۱۷)مدال کاپلی (۱۹۱۸) |
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | فیزیک |
| محل کار | دانشگاه لیدن |
| استاد راهنما | پیتر ریکه |
| دانشجویان دکتری | آدریان فوکرلئونارد اورنستاین |
تبدیلات لورنتس که بعداً آلبرت اینشتین برای توصیف فضا و زمان از آن بهره گرفت از کارهای هندریک لورنتس است. کارهای لورنتس بیشتر در زمینه پژوهش نظری در مورد ویژگی‌های الکترومغناطیسی ماده بود. وی به این نتیجه رسید که اندازه اجسام تحت تأثیر سرعت و جرم آن‌ها قرار دارد. او هم‌چنین این‌گونه فرض کرد که سرعت نور بالاترین سرعت ممکن است. لورنتس با این کار بنیادهای نظریّهٔ نسبیت خاص انیشتین را پی‌ریزی کرد.
آلبرت انیشتین به لورنتس به دیده تحسین می‌نگریست.
با آلبرت اینشتین ۱۹۲۱
منابع
- ↑ «Right pronunciation of Hendrik Lorentz ( Dutch ) - page 23». www.rightpronunciation.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۸-۱۶.
- «امروز در تاریخ». دریافت‌شده در ۲۲ خرداد ۱۳۸۷.
- G.L. de Haas-Lorentz (ed.): H.A. Lorentz. Impressions of his life and work, Amsterdam, 1957