هگزاکلروفن
هگزاکلروفن (انگلیسی: Hexachlorophene) یا ناباک یکی از ترکیبات آلی کلر است که در گذشته جهت گندزدایی کاربردِ فراوانی داشت.
دادههای بالینی | |
---|---|
نامهای تجاری | pHisoHex, Gamophen, Septisol, Turgex, Germa-Medica, Hexachlorophane, Almederm |
کد ATC | |
وضعیت قانونی | |
وضعیت قانونی |
|
شناسهها | |
| |
شمارهٔ CAS | |
پابکم CID | |
دراگبنک | |
کماسپایدر | |
UNII | |
KEGG | |
ChEBI | |
ChEMBL | |
CompTox Dashboard (EPA) | |
ECHA InfoCard | 100.000.667 |
دادههای فیزیکی و شیمیایی | |
فرمول شیمیایی | C13H6Cl6O2 |
جرم مولی | ۴۰۶٫۸۹ g·mol |
مدل سه بعدی (جیمول) | |
چگالی | 1.71 g/cm |
نقطه ذوب | ۱۶۳ تا |
نقطه جوش | ۴۷۱ درجه سلسیوس (۸۸۰ درجه فارنهایت) |
| |
|
هگزاکلروفن، جامد، سفیدرنگ و بیبو است، اما انواع تجاری آن کاملاً سفید نیست و کمی بوی شبه فنول دارد.
این ماده محلولدرآب نیست، اما در استون، اتانول، دیاتیل اتر و کلروفرم حل میشود.
در پزشکی هگزاکلروفن بهعنوان ضدعفونت موضعی و ضدباکتری در خمیردندانها و صابونها بکار میرود.
در کشاورزی هم از این ماده بهعنوان قارچکشِ خاک، باکتریکشِ گیاهان و کنهکُش استفاده میشود.
متوسط دوز کشندهٔ هگزاکلروفن در موشها ۵۹ میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن است و بنابراین کمی سمی است. این ماده بر اساس مفادِ دانشنامه شیمی صنعتی اولمان، جهشزا و تراتوژن نیست، اما مرکز جهانی تحقیقات سرطان میگوید هگزاکلروفن اثر سوء بر جنین داشته و تا حدودی نیز تراتوژن است.
منابع
- ↑ Fiege, H.; Voges, H. -M.; Hamamoto, T; Umemura, S.; Iwata, T.; Miki, H.; Fujita, Y.; Buysch, H. -J.; Garbe, D.; Paulus, W. (2000). "Phenol Derivatives". Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry. Weinheim: Wiley-VCH. doi:10.1002/14356007.a19_313. ISBN 3-527-30673-0.
- ↑ "Hexachlorophene". International Agency for Research on Cancer (IARC) - Summaries & Evaluations. IPCS Inchem. 20: 241. 1998 [1979].