ویلیام بارت

ویلیام کریستوفر بارت
ویلیام کریستوفر بارت
نام هنگام تولد	ویلیام کریستوفر بارت
زادهٔ	۱۹۱۳; نیویورک، آمریکا
درگذشت	۱۹۹۲ (−۳۱ سال); نیویورک، آمریکا
محل زندگی	نیویورک
ملیت	آمریکا
دوره	فلسفه سده بیستم
حیطه	فلسفه غربی
مکتب	فلسفه قاره‌ای، اگزیستانسیالیسم، پدیده‌شناسی، مارکسیسم، هرمنوتیک، آنارشیسم
علایق اصلی	اگزیستانسیالیسم، متافیزیک، معرفت‌شناسی، فلسفه اخلاق، خودآگاهی، دستپاچگی، ادبیات، فلسفه سیاسی، هستی‌شناسی
	تأثیرگرفته از دکارت، روسو، کانت، اسپینوزا، هگل، کی‌یرکگور، نیچه، مارکس، هوسرل، برگسون، هایدگر، کوژو، نیزان، دو بووار، مرلو-پونتی، لویناس، لوفور;
	تأثیرگذار بر دو بووار، مرلو-پونتی، آنری لوی، میلز، دلوز، دیوید لینگ، آلن بدیو، امانوئل لویناس، باتلر، بوردیو، رانسیر، پینتر، آلبر کامو;

ویلیام کریستوفر بارت (۱۹۱۳–۱۹۹۲) فیلسوف اگزیستانسیالیست و استاد فلسفه در دانشگاه نیویورک از سال ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۹ بود. بارت در سن ۱۵ سالگی تحصیلات پس از دبیرستان را در کالج شهر نیویورک آغاز کرد. او دکترای خود را از دانشگاه کلمبیا دریافت کرد. او سردبیر پارتیزان ریویو و سپس منتقد ادبی مجله ماهانه آتلانتیک بود. بارت آثار فلسفی برای افراد غیرمتخصص نوشت، از جمله انسان غیر منطقی و توهم تکنیک، که در دست چاپ باقی مانده‌است.

بارت در سال ۱۹۹۲ در سن ۷۸ سالگی بر اثر سرطان مری درگذشت.

قانون بارت به افتخار او نامگذاری شده‌است.

جستارهای وابسته

اگزیستانسیالیسم و اصالت بشر

منابع

↑ Honan, William H. (September 10, 1992). "William Barrett, 78, a Professor and Interpreter of Existentialism". New York Times. Retrieved March 3, 2014.
↑ Burman, J. T. (2012). The misunderstanding of memes: Biography of an unscientific object, 1976–1999. Perspectives on Science, 20(1), 75-104. [۱] doi:10.1162/POSC_a_00057 (open access article, freely available, courtesy of MIT Press.)

پیوند به بیرون

[Honan,_William_H-1] Honan, William H. (September 10, 1992). "William Barrett, 78, a Professor and Interpreter of Existentialism". New York Times. Retrieved March 3, 2014.

[barrett's_law-2] Burman, J. T. (2012). The misunderstanding of memes: Biography of an unscientific object, 1976–1999. Perspectives on Science, 20(1), 75-104. [۱] doi:10.1162/POSC_a_00057 (open access article, freely available, courtesy of MIT Press.)