پادشاهی های هفتگانه انگلستان

پادشاهی‌های هفتگانه انگلستان (ἑπταρχία) نامی برای هفت پادشاهی آنگلوساکسون بریتانیا در قرن پنجم تا قرن هشتم میلادی و نهایتا تبدیل این هفت پادشاهی به چهار پادشاهی مرسیا، نورثومبریا، وسکس و آنگلیا شرقی اطلاق می‌شود. اصطلاح «هپتارکی» (از یونانی ἑπταρχία، «هپتارکیا»؛ از ἑπτά، «هپتا»: «هفت»؛ ἀρχή، «arche»: «حکومت، حکومت» و پسوند -ία، «-ia») به این دوره اشاره دارد. این سنت که هفت پادشاهی آنگلوساکسون وجود دارد، معمولاً اشاره به این هفت پادشاهی دارد: آنگلیا شرقی، اسکس، کنت، مرسیا، نورثومبریا، ساسکس و وسکس.واژه هپتارکی به قرن شانزدهم باز می گردد اما اشاره به پادشاهی های هفتگانه اولین بار توسط هنری هانتینگدون در (قرن دوازدهم) بکار رفته است.

این نقشه نام مردم اسکس و ساسکس را که در پادشاهی وسکس قرار گرفتند، (که بعداً پادشاهی کنت را در بر گرفت و به سلسله ارشد تبدیل شد) و پادشاهی های دورتر را نشان می دهد. از اطلس ادبی و تاریخی اروپا (۱۹۱۴) بارتولمی

پادشاهی های اصلی آنگلو ساکسون به رنگ قرمز مشخص شده اند