جیانگ جیه شی
جیانگ جیه شی (به چینی: 蒋介石، JIANG JIESHI) که معمولاً بر اساس روش لاتین نگاری سابق به صورت جیانگ کای شک نوشته می‌شود (زاده ۳۱ اکتبر ۱۸۸۷ – درگذشته ۵ آوریل ۱۹۷۵) رهبر سیاسی و نظامی چینی بود که پس از فوت سون یات سن در ۱۹۲۵ مدعی رهبری کومینتانگ شد و رهبری حزب را در اختیار گرفت.
Chiang Kai-shek | |
|---|---|
蔣中正 蔣介石 | |
| رئیس دولت ملی‌گرای چین | |
| دوره مسئولیت ۱۰ اکتبر ۱۹۲۸ – ۱۵ دسامبر ۱۹۳۱ | |
| اصلی | تان یانکای سونگ تسه ون |
| پس از | گو ویجون (Acting) |
| پیش از | لین سن |
| دوره مسئولیت ۱ اوت ۱۹۴۳ – ۲۰ مه ۱۹۴۸ فعال تا ۱۰ اکتبر ۱۹۴۳ | |
| اصلی | سونگ تسه ون |
| پس از | لین سن |
| پیش از | خودش (به عنوان رئیس‌جمهور جمهوری چین) |
| رئیس شورای ملی نظامی | |
| دوره مسئولیت ۱۵ دسامبر ۱۹۳۱ – ۳۱ مه ۱۹۴۶ | |
| پس از | سمت ایجاد شد |
| پیش از | سمت برچیده شد |
| رئیس‌جمهور جمهوری چین | |
| دوره مسئولیت ۲۰ مه ۱۹۴۸ – ۲۱ ژانویه ۱۹۴۹ | |
| اصلی | ژانگ شون Wong Wen-hao Sun Fo |
| معاون رئیس‌جمهور | لی زونگرن |
| پس از | خودش (به عنوان رئیس دولت ملی‌گرای چین) |
| پیش از | لی زونگرن (Acting) |
| دوره مسئولیت ۱ مارس ۱۹۵۰ – ۵ آوریل ۱۹۷۵ | |
| اصلی | Yen Hsi-shan چن چنگ Yu Hung-Chun چن چنگ ین چیا-کن چیانگ چینگ کو |
| معاون رئیس‌جمهور | لی زونگرن چن چنگ ین چیا کان |
| پس از | لی زونگرن (Acting) |
| پیش از | ین چیا کان |
| صدر جمهوری چین | |
| دوره مسئولیت ۴ دسامبر ۱۹۳۰ – ۱۵ دسامبر ۱۹۳۱ | |
| پس از | Soong Tse-ven |
| پیش از | چن مینگشو |
| دوره مسئولیت ۹ دسامبر ۱۹۳۵ – ۱ ژانویه ۱۹۳۸ | |
| رئیس‌جمهور | لین سن |
| پس از | وانگ جینگ وی |
| پیش از | Hsiang-hsi Kung |
| دوره مسئولیت ۲۰ نوامبر ۱۹۳۹ – ۳۱ مه ۱۹۴۵ | |
| رئیس‌جمهور | لین سن |
| پس از | Hsiang-hsi Kung |
| پیش از | Soong Tse-ven |
| دوره مسئولیت ۱ مارس ۱۹۴۷ – ۱۸ آوریل ۱۹۴۷ | |
| پس از | Soong Tse-ven |
| پیش از | ژانگ شون |
| دبیرکل کومینتانگ | |
| دوره مسئولیت ۲۹ مارس ۱۹۳۸ – ۵ آوریل ۱۹۷۵ | |
| پس از | هو هان‌مین |
| پیش از | چیانگ چینگ کو (as کومینتانگ) |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۳۱ اکتبر ۱۸۸۷ فنقوا، چجیانگ |
| درگذشته | ۵ آوریل ۱۹۷۵ (۸۷ سال) تایپه، تایوان |
| آرامگاه | مقبره سیهو، تائویوان، تایوان |
| ملیت | تایوان |
| حزب سیاسی | کومینتانگ |
| همسر(ان) | Mao Fumei Yao Yecheng Chen Jieru سونگ می لینگ |
| فرزندان | چیانگ چینگ-کو چیانگ وی کو (فرزندخوانده) |
| محل تحصیل | آکادمی نظامی باودینگ، آکادمی نظامی امپراتوری ژاپن، مدرسه مقدماتی |
| جایزه‌ها | نشان افتخار ملی، نشان آسمان آبی و خورشید سفید، نشان درجه یک سه‌پایه مقدس، لژیون افتخار |
| امضا |  |
| خدمات نظامی | |
| لقب(ها) | "جنرالیسمو یا ژنرال سرخ |
| وفاداری |  تایوان |
| خدمت/شاخه |  ارتش جمهوری چین |
| سال‌های خدمت | ۱۹۱۱–۱۹۷۵ |
| درجه | جنرالیسیمو ژنرال درجه مخصوص |
| جنگ‌ها/عملیات | انقلاب شین‌های، کارزار شمالی، Sino-Tibetan War, Kumul Rebellion, Soviet Invasion of Xinjiang, جنگ داخلی چین، جنگ دوم چین و ژاپن، Kuomintang Islamic Insurgency in China (1950–1958) |
| Chiang Kai-shek | |||||||||||||||||||
| نویسه‌های چینی سنتی | 蔣介石 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| نویسه‌های چینی ساده‌شده | 蒋介石 | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Chiang Chung-cheng | |||||||||||||||||||
| نویسه‌های چینی سنتی | 蔣中正 | ||||||||||||||||||
| نویسه‌های چینی ساده‌شده | 蒋中正 | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
او «کوچ شمال» را رهبری کرد و چین را علیه رهبران جنگی بسیج کرد و در سال ۱۹۲۸ با پیروزی به عنوان رهبر عملی جمهوری چین شناخته شد. چیانگ در جنگ دوم چین و ژاپن نیروهای چینی را رهبری کرد در این جنگ موقعیت بین‌المللی او بهبود یافت اما موقعیت داخلی‌اش بدتر شد. در طول جنگ داخلی چین از ۱۹۲۶ تا ۱۹۴۹ چیانگ سعی در شکست دادن حزب کمونیست چین به رهبری مائو تسه تونگ داشت اما موفق به این کار نشد او برای شکست دادن مائو او را به صلح دعوت کرد و بدین منظور قرارداد صلحی بین او و مائو امضا شد اما چندی بعد چیانگ کای شک مفاد قرارداد صلح را زیر پا نهاد و نهایتاً خود به سختی شکست خورد و رهبری سیاسی چین به دست حزب کمونیست چین افتاد. در نتیجه جمهوری خلق چین در سرزمین اصلی چین تأسیس شد و چیانگ و یارانش مجبور به عقب‌نشینی به تایوان شدند. در آن‌جا او تا پایان عمر به عنوان رئیس‌جمهور جمهوری چین و فرماندهٔ کومینتانگ فعالیت کرد.
نگارخانه
منابع
- ↑ Hannah Pakula (2009). The last empress: Madame Chiang Kai-Shek and the birth of modern China. Simon and Schuster. p. 346. ISBN 1-4391-4893-7. Retrieved June 28, 2010.
- ↑ Jay Taylor. The Generalissimo: Chiang Kai-Shek and the Struggle for Modern China. (Cambridge, MA: Belknap Press of Harvard University Press, 2009) p. 2.
- چیانگ کای‌شک