چین شی هوانگ

چینز شی هواکونگ (به چینی: 秦始皇، پین یین:Qín Shǐ Huáng، وید-جایلز:Ch'in Shih-huang) (زاده نوامبر یا دسامبر ۲۶۰-۱۰ سپتامبر۲۱۰ (پیش از میلاد)) اولین پادشاه دودمان چین در میان سال‌های ۲۴۷ تا ۲۲۱ (پیش از میلاد) و سپس نخستین امپراتوری بود که چین را یکپارچه نمود و از ۲۲۱ پیش از میلاد تا سال مرگش بر آن سامان فرمان‌ راند.

نام اصلی او یینگ ژنگ بود. میان سال‌های فرمان‌رواییش بر همه چین بدو نام نخستین امپراتور (به چینی:始皇帝، پین یین:Shǐ Huáng Dì، وید-جایلز:Shih Huang-Tih) دادند. او به جز یکپارچه‌کردن چین به قانون‌گرایی نامور بود.

او به همراهی مهتر رایزنانش لی سی یک رشته اصلاحات و طرح‌ها را در چین پیاده کرد که نامدارترینش تکمیل دیوار بزرگ چین بود که قبلا توسط حکومت های محلی برای جوگیری از ورود قوم های بیابانگرد از شمال چین پایه گذاری شده بود. همچنین ساخت آرامگاهی بزرگ با ارتش سفالی و نیز سامانه انبوه راه‌های ملی که البته همه این‌ها به بهای جان‌هایی به پایان‌رسید.

وی همچنین پس از استواری فرمانروایی‌اش کنفوسیوس‌گرایی را منع‌کرد و بر اساس ادعایی بسیاری از پیروان او را زنده به گور کرد و کتاب‌هایشان را نهی‌ نموده و به خاک‌ سپرد.

او با همه خودکامگی‌اش نقشی محوری در تاریخ چین دارد، چرا که این کشور را یکپارچه ساخت و این یکپارچگی -اگرچه گسسته- ولی دو هزاره پایدار ماند.

این پادشاه خود در اثر نوشیدن آمیخته‌ای از جیوه و گَرد یشم سبز که کیمیاگران دربار دودمان چین آن را درست کرده بودند، کشته شد. او گمان می‌کرد با نوشیدن این معجون، جاودان خواهد شد. او با نوشیدن این معجون دچار نارسایی کبدی، مسمومیت جیوه و در پایان مرگ مغزی شده بود.