کلارا آبکار
کلارا آبکار (ارمنی: Կլարա Աբգար؛ زاده ۱۲۹۴ – درگذشته ۱۳۷۵)، مینیاتورساز و تذهیب‌کار ارمنی‌تبار اهل ایران بود. او نخستین زن مینیاتوریست ایرانی بود که در خانواده‌ای از ارامنه اصفهان متولد شد. در هنرستان عالی هنرهای زیبا تحصیل کرد و در تابلوهای مینیاتورش مناظر اسب سواری، طبیعت بی جان، گلها، آرامگاه خیام، عطار، شیخ احمد و همچنین برج های فیروز آبادی و علی آباد کاشان جایگاه ویژه ای داشت. کلارا آبکار هیچگاه آثار خود را به معرض فروش نگذاشت.
| کلارا آبکار | |
|---|---|
 | |
| نام در زمان تولد | کلارا آبکاریان Կլարա Աբգարյան |
| زادهٔ | ۱۲۹۴ خورشیدی۱۹۱۵ میلادی تهران، ایران |
| درگذشت | ۱ فروردین ۱۳۷۵۲۰ مارس ۱۹۹۶ تهران |
| علت مرگ | در پی بیماری چندماهه |
| آرامگاه | آرامستان بوراستان |
| ملیت | ایرانی ارمنی‌تبار |
| پیشه | نگارگر |
| سبک | نگارگری، مینیاتور، تذهیب، تشعیرسازی، گره‌چینی |
| همسر(ها) | ازدواج نکرد |
ابتدای زندگی
«کلارا آبکار هوُانجانی» از خانوادهٔ نامی آبکاریان جلفای اصفهان بود. وی در سال ۱۹۱۶ میلادی (۱۲۹۴ شمسی) در تهران به دنیا آمد.
تحصیلات
در مدرسهٔ ارامنهٔ «داوتیان» (که بعدها کوشش نامیده شد) به تحصیل پرداخت. کلارا آبکار در دوران مدرسه، نقاشی را نزد مارکار قرابگیان (دِو) و هاکوپ وارتانیان می‌آموزد.
زندگی هنری
در تهران نزد استاد محمد مهروان طراح بزرگ تمبر ایران ، نگارگری ایرانی و مینیاتور را فرا گرفت.
بیماری و درگذشت
در آذرماه ۱۳۷۴ کلارا بیمار شد و در بیمارستان الوند که نزدیک منزلش بود بستری گردید. حدود ۳ ماه کلارا در بیمارستان الوند بود.
کلارا آبکار در بامداد اول فروردین ۱۳۷۵ برابر با ۲۰ مارس ۱۳۷۵ در بیمارستان آریا درگذشت. و در قبرستان ارامنه به خاک سپرده شد.
آثار
مناظر اسب‌سواری، طبیعت بی‌جان، گلها، آرامگاه خیام و عطار از سوژه‌های مورد علاقهٔ این هنرمند برای کشیدن تابلوی مینیاتوری بود. آبکار همچنین در به تصویر کشیدن مجالس بزم تبحر داشت.
از تابلوهای معروف او می‌توان به «انوشیروان و بزرگمهر»، «شکار بهرام»، «یوسف و زلیخا»، «پیرزن و سلطان سنجر»، «مجلس شیخ صنعان»، «دختر ترسا»، «بزم» و «باده عشق» اشاره کرد.
معروف‌ترین آثار آبکار عبارت اند از: انوشیروان و بزرگمهر، شکار بهرام، یوسف و زلیخا، پیرزن و سلطان سنجر و تاج پیمان (نگین کاری روی نقره). وی همچنین تابلوهای بسیاری در زمینهٔ تذهیب دارد که تذهیب هشت ظلعی او با طرح بته جقه بسیار معروف است.
نمایشگاه‌ها
وی اولین نمایشگاه آثار خود را در سال ۱۳۶۷ در موزه هنرهای ملی ایران برگزار کرد.
افتخارات
کلارا آبکار در زمان حیات خویش از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی عنوان «استاد» را دریافت کرد.
جستارهای وابسته
- فهرست نقاشان ارمنی
- ارمنی‌های ایران
- فهرست ارمنی‌های ایران
- زنان ارمنی در ایران
پانویس
- ↑ [[#راسخون|]].
- ↑ [[#راسخون|]].
- ↑ [[#راسخون|]].
- ↑ [[#راسخون|]].
- ↑ [[#راسخون|]].
- ↑ نیکی محجوب (۱۸ مهر ۱۳۹۲). «۱۰۰ زن نخست ایران در حوزه‌های مختلف». بی‌بی‌سی فارسی. دریافت‌شده در ۲۷ دسامبر ۲۰۲۲.
- ↑ بِربِریان، پیمان.
- ↑ بِربِریان، پیمان.
- ↑ بِربِریان، پیمان.
- ↑ بِربِریان، پیمان.
- ↑ «استاد محمد مهروان، نگارگر».
- ↑ صدرنیا، پیمان.
- ↑ باقری، حقوق زنان.
- ↑ بِربِریان، پیمان.
- ↑ همشهری آنلاین، -.
- ↑ ایسنا، اولین زن مینیاتوریست ایران چه کسی بود؟.
- ↑ ایسنا، اولین زن مینیاتوریست ایران چه کسی بود؟.
- ↑ نواندیش، یادی از «کلارا آبکار» نخستین بانوی مینیاتوریست ایران، ۲۵.
- ↑ پیمان، چهره های معرفی شده در نمایشگاه هنرمندان ارمنی ایران.
- ↑ ایسنا، اولین زن مینیاتوریست ایران چه کسی بود؟.
- ↑ بِربِریان، پیمان.
منابع
- بربریان، لیدا (تابستان ۱۳۷۵). ترجمهٔ هرمیک آقاکیان. «کلارا آبکار». فصلنامه فرهنگی پیمان. سال اول (۲).
- وارتانیان، آیدا (تابستان ۱۳۷۵). «استاد کلارا آبکار». فصلنامه فرهنگی پیمان. سال اول (۲).
- افتخاری، سیدمحمود (تابستان ۱۳۷۵). «من سراینده سودای دل خویشتنم». فصلنامه فرهنگی پیمان. سال اول (۲).
- مشهدی زاده، عباس (تابستان ۱۳۷۵). «زنی تنها درمیان جمع». فصلنامه فرهنگی پیمان. سال اول (۲).
- صدرنیا، معصومه (تابستان ۱۳۷۵). «تولد یک موزه». فصلنامه فرهنگی پیمان. سال اول (۲).
- افتخاری، سیدمحمود (۱۳۶۸–۱۳۶۹). «سیری در زندگی و آثار کلارا آبکار، بانوی هنرمند عرصه نگارگری ایران». فصلنامه هنر (۱۸).
- باقری، ساناز (۱۳۷۹). «خانهٔ کلارا آبکار مرکز آموزش هنرهای نقاشی». حقوق زنان (۱۴).
- لازاریان، ژانت د (۱۳۸۲). «نقاشان». دانشنامه ایرانیان ارمنی. تهران: انتشارات هیرمند. صص. ۳۳۸–۳۹. شابک ۹۶۴-۶۹۷۴-۵۰-۳.
- هویان، آندرانیک (۱۳۸۸). «نقاشان ارمنی ایران». هنرمندان ارمنی ایران. تهران. ص. ۳۱-۳۴. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۲۳۲-۰۳۳-۲.
- «زندگینامه کلارا آبکار». سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان. بایگانی‌شده از اصلی در ۲ آوریل ۲۰۱۵.
- «رایحه جاودانگی در موزه آبکار». پیام زن (۸۶). اردیبهشت ۱۳۷۸.
- «زندگینامه: کلارا آبکار (1294-1375)». همشهری آنلاین. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ مه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۸ ژوئن ۲۰۱۸.
- «اولین زن مینیاتوریست ایران چه کسی بود؟». ایسنا. دریافت‌شده در ۱۸ ژوئن ۲۰۱۸.
- «یادی از «کلارا آبکار» نخستین بانوی مینیاتوریست ایران». نواندیش. دریافت‌شده در ۱۸ ژوئن ۲۰۱۸.
- «کلارا آبکار، نخستین زن مینیاتوریست ایران». توانا. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۸ ژوئن ۲۰۱۸.
- «کلارا آبکار». دریافت‌شده در ۱۸ ژوئن ۲۰۱۸.
- پاکباز، رویین (۱۳۷۸). دایرةالمعارف هنر (نقاشی، پیکره‌سازی، هنر گرافیک). تهران: فرهنگ معاصر. ص. ۲-۱. شابک ۹۶۴۵۵۴۵۴۱۲.
- «نخستين مينياتوريست زن». دویچه وله. ۳ نوامبر ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۱۶ اوت ۲۰۲۱.
- Բախչինյան, Արծվի (2002). Հայազգի գործիչներ :հնագույն ժամանակներից մինչեւ մեր օրերը ; կենսագրական հանրագիտակ. Երևան: Տաթև գիտակրթական համալիր Զանգակ-97. p. 171-72. ISBN 99930-2-415-5.
- Navasargian, Alice (1997). Iran - Armenia: Golden Bridges: 20th Century Iranian-Armenian Painters. Glendale: AAA Publishing House. p. 98-103. ISBN 978-0-9697620-0-3.