کنسرتو
کُنسِرتو (به ایتالیایی: Concerto) (اصل تلفظ ایتالیایی: کُنچـِرتو) قطعه‌ای موسیقی است برای ارکستر و معمولاً یک ساز اصلیِ تک‌نواز (معمولاً پیانو، ویولن، ویولنسل، گیتار یا فلوت)، که عموماً در سه موومان تصنیف شده‌است. نقش ارکستر، در مجموع، همراهی تک‌نواز است، و به همین ترتیب، تک‌نواز نقش کلیدی را در طول تمام قطعه ایفا می‌کند.
کنسرتو برای دو یا چند ساز
بسیاری از آهنگسازان کنسرتو برای دو یا چند سولیست ساخته‌اند.
دوره باروک
- کنسرتوهای ویوالدی برای ۲، ۳ یا ۴ ویولن، برای ۲ ویولنسل، برای ۲ ماندولین، برای ۲ ترومپت، برای ۲ فلوت، برای ابوا و فاگوت، برای ویولنسل و فاگوت.
- کنسرتوهای ویوالدی برای چندین ساز، از جمله RV555 برای ۳ ویولن، یک ابوا، ۲ ریکوردر، ۲ ویولون آلینلس، ۲ ویولون، ۲ هارپسیکورد و ۲ ترومپت.
- کنسرتوهای باخ برای ۲ ویولن، برای ۲، ۳، یا ۴ هارپسیکورد و کنسرتوهای براندنبورگ.
دوره کلاسیک
- کنسرتو هایدن برای ویولون و کیبورد و سینفونیا کنسرتانته برای ویولن، ویولنسل، ابوا و فاگوت.
- کنسرتوهای موتزارت برای دو و سه پیانو، سینفونیا کنسرتانته برای ویولن، ویولا و ارکستر و کنسرتو برای فلوت و هارپ.
- کنسرتو سالییری برای اوبوا، ویولن و ویولنسل و کنسرتو برای فلوت و ابوا.
دوره رمانتیک
- تریپل کنسرتو بتهوون برای ویولن، ویولنسل، پیانو و ارکستر.
- کنسرتو برامس برای ویولن و ویولنسل.
- کنسرتوهای ماکس بروخ برای ویولا و کلارینت و برای دو پیانو.
دوره قرن بیستم
- کنسرتو برای ویولن و کنسرتو برای ویولنسل اثر ادوارد الگار.
- کنسرتو برای ویولن اثر ژان سیبلیوس.
- دو کنسرتو برای ویولنسل اثر دیمیتری شوستاکوویچ.
- دو کنسرتو برای پیانو اثر موریس راول.
- کنسرتو برای ویولن اثر فردریک دلیوس.
- سه کنسرتو برای پیانو اثر بلا بارتوک.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ صورتِ جمعِ ایتالیایی: concerti
- ↑ «Concerto - Definition». Free Merriam-Webster Dictionary. دریافت‌شده در ۱۷ ژوئن ۲۰۱۸.