کنعان

کنعان
کنعان
منطقه
	شهرهای مهم کنعان
	مختصات:
مناطق و مردمان	فنیقی‌ها; فلیسطی‌ها; بنی‌اسرائیل; موأب; عمون; تکر; فلیسطیه; ; جشور; ادوم (احتمالا); ;
زبان‌ها	زبان‌های کنعانی (عبری توراتی; فنیقی; عمونی; موأب; ادومی);

کنعان (سامی شمال‌غربی: knaʿn؛ زبان فنیقی: Kenāʿan; عبری: כְּנַעַן‎؛ یونانی: Χανααν؛ عربی: كَنْعَانُ) تمدنی سامی‌زبان در خاور نزدیک باستان در هزاره دوم پیش از میلاد بود. این نام در تنخ بارها به کار رفته و حدوداً برابر سرزمین شام، به خصوص جنوب آن، است و مناطقی چون فنیقیه، فلیسطیه و اسرائیل و مناطقی دیگر بخش‌هایی از آن محسوب شده‌اند. امروزه اسرائیل، لبنان، اردن، سوریه و اراضی فلسطین قسمت‌هایی از کنعان را در خاک خود دارند.

این منطقه در دورهٔ عمارنه در پایان عصر برنز اهمیت ویژه‌ای داشته چرا که محل پیوند روابط امپراتوری‌های باستانی مصر، هیتی و آشور بوده‌است. نام کنعان در نوشته‌های مربوط به هزارهٔ چهارم پیش از میلاد آمده‌است و بعدها در نامه‌های عمارنه به صورت کیناحو (Kinaḫḫu) ذکر می‌شود. این در حالی است که منابع پادشاهی نوین مصر به عملیات نظامی متعدد در کا-نا-نا (Ka-na-na) اشاره شده‌است. در متون مصر باستان کاربرد منطقهٔ کنعان معمولاً اشاره به منطقهٔ راهزنان و دزدان و در قالب کابرد معانی منفی و اشاره به «منطقه راهزنان» دارد. ریشه‌شناسی کلمهٔ کنعان مشخص نیست.

در کتب دوم تا پنجم تنخ که به تورات نیز موسومند، موسی بنی‌اسرائیل را به سمت ارض موعود که در کنعان واقع است، رهبری می‌کند اما خود پیش از رسیدن به مقصد می‌میرد. در کتاب یوشع، ششمین کتاب تنخ که حاوی روایت فتح کنعان توسط بنی‌اسرائیل است، از «کنعانیان» به عنوان یکی از گروه‌هایی که توسط بنی‌اسرائیل نابود شده‌اند، یاد شده‌است. با این وجود، برخلاف این روایات، یافته‌های باستان‌شناسی نشان می‌دهد که بنی‌اسرائیل در واقع خود در ابتدا کنعانی بوده‌اند، خدایان کنعانی مثل ال را می‌پرستیدند و میان فرهنگ اسرائیلی و کنعانی هم‌پوشانی زیادی وجود داشته‌است و باستان‌شناسان موفق نشده‌اند هیچ اثری از خروج بنی‌اسرائیل از مصر بیابند. در منابع یونان باستان از قرن ششم قبل از میلاد به بعد، فنیقی‌ها «کنعانی» نامیده شده‌اند. بعد از مهاجرت کنعانی‌زبانان به کارتاژ، کارتاژی‌ها در دوران باستان متأخر خود را کنعانی می‌نامیدند.

ریشه

گستره تقریبی شناخته‌شدهٔ کنعان در حدود سال ۱۳۰۰ پیش از میلاد مسیح

معنای دقیق نام کنعان نامشخص است. بر اساس تحقیقات موثق باستان‌شناس شهیر آلمانی Dietz-Otto Edzard در متن‌های مصر باستان نام کنعان اغلب به همراه واژگانی با بار منفی همچون «دزد» و «کنعانیان» آمده که اشاره به ساکنان آشوب‌گر منطقه داشته‌است. این مورد می‌تواند اشاره به معنای «سرزمین‌های پایین» از واژهٔ سامی کن به معنای «پایین بودن، متواضع، سرکوب شده» داشته باشد که در تضاد با واژهٔ آرامی است که به معنای «سرزمین‌های بلند» است. ریشهٔ آن در عبری کن ن (כנען) می‌باشد. یونانی زبانان نام فنیقی را بر کنعانیان نهادند.

تاریخ

پیش از کوچ کردن اسرائیلیان (بنی اسرائیل) و درآمیختن آن‌ها با ساکنان بومی، کنعان سکونت‌گاه عموری‌ها، عبریان و قبیله‌های آرامی، هوری‌ها، کنعانیان، و قبیله‌های صحرانشین سامی‌نژاد بود. در شمال، در کرانه‌های لبنان و سوریه، شهرهای فینیقی حضور داشتند. زبان کنعانی زیرشاخه‌ای از زبان‌های شمال‌غربی سامی است.

در هزارهٔ دوم پیش از میلاد، بیشتر بخش‌های سرزمین کنعان زیر نظر فرمانروایی مصر بود. طبق نوشته‌های مصریان سدهٔ ۱۲اُم پیش از میلاد، بعدها کنترل سوریه و فلسطین از دستان آن‌ها خارج شد.

جستارهای وابسته

فنیقی‌ها

منابع

↑ The current scholarly edition of the Greek Old Testament spells the word without any accents, cf. Septuaginta: id est Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes. 2. ed. / recogn. et emendavit Robert Hanhart. Stuttgart: Dt. Bibelges. , 2006 شابک ‎۹۷۸−۳−۴۳۸−۰۵۱۱۹−۶. However, in modern Greek the accentuation is Xαναάν, while the current (28th) scholarly edition of the New Testament has Xανάαν.
↑ Redford, Donald B. (۱۹۹۳)، Egypt, Canaan, and Israel in Ancient Times، Princeton University Press، شابک ۰۶۹۱۰۳۶۰۶۳
↑ Dietz-Otto Edzard، Reallexikon der Assyriologie und vorderasiatischen ArchäologieReallexikon der Assyriologie und vorderasiatischen Archäologie، ج. پنجم، De Gruyter, Berlin، ص. ۳۵۲، شابک ۳-۱۱-۰۰۷۱۹۲-۴
↑ Dozeman, Thomas B. (2015). Joshua 1–12: A New Translation with Introduction and Commentary. Yale University Press. p. 259. ISBN 978-0-300-17273-7. Retrieved 9 October 2018. In the ideology of the book of Joshua, the Canaanites are included in the list of nations requiring extermination (3:10; 9:1; 24:11).
↑ Killebrew 2005, p. 176.
↑ Smith, Mark S. (2002). The Early History of God: Yahweh and Other Deities of Ancient Israel. Wm. B. Eerdmans Publishing. pp. 6–7. ISBN 978-0-8028-3972-5. Retrieved 9 October 2018. Despite the long regnant model that the Canaanites and Israelites were people of fundamentally different culture, archaeological data now casts doubt on this view. The material culture of the region exhibits numerous common points between Israelites and Canaanites in the Iron I period (ح. ۱۲۰۰–۱۰۰۰ BC). The record would suggest that the Israelite culture largely overlapped with and derived from Canaanite culture... In short, Israelite culture was largely Canaanite in nature. Given the information available, one cannot maintain a radical cultural separation between Canaanites and Israelites for the Iron I period.
↑ Rendsberg, Gary (2008). "Israel without the Bible". In Greenspahn, Frederick E. (ed.). The Hebrew Bible: New Insights and Scholarship. NYU Press. pp. 3–5. ISBN 978-0-8147-3187-1. Retrieved 9 October 2018.
↑ Finkelstein & Silberman 2002, p. 63.
↑ (Drews 1998، صص. 48–49): "The name 'Canaan' did not entirely drop out of usage in the Iron Age. Throughout the area that we—with the Greek speakers—prefer to call 'Phoenicia', the inhabitants in the first millennium BC called themselves 'Canaanites'. For the area south of Mt. Carmel, however, after the Bronze Age ended references to 'Canaan' as a present phenomenon dwindle almost to nothing (the Hebrew Bible of course makes frequent mention of 'Canaan' and 'Canaanites', but regularly as a land that had become something else, and as a people who had been annihilated)."
↑ Henry Baker Tristram. «Bible Places: The Topography of the Holy Land». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۰ مارس ۲۰۱۲.
↑ Hazor, W. Horowitz, A. Shaffer (۱۹۹۲)، An Administrative Tablet from Hazor: A Preliminary Edition، (۴۲) Israel Exploration Journal، ص. ۲۱–۲۳

Finkelstein, Israel; Silberman, Neil Asher (2002). The Bible Unearthed: Archaeology's New Vision of Ancient Isreal and the Origin of Sacred Texts. Free Press. ISBN 978-0-684-86912-4.

پیوند به پیرون

اطلاعات بیشتر درباره کنعان در دانشنامه کاتولیک
canaanite.org، تارنمایی دربارهٔ تاریخ کنعان و زبان کنعانی

[GreekName-1] The current scholarly edition of the Greek Old Testament spells the word without any accents, cf. Septuaginta: id est Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes. 2. ed. / recogn. et emendavit Robert Hanhart. Stuttgart: Dt. Bibelges. , 2006 شابک ‎۹۷۸−۳−۴۳۸−۰۵۱۱۹−۶. However, in modern Greek the accentuation is Xαναάν, while the current (28th) scholarly edition of the New Testament has Xανάαν.

[2] Redford, Donald B. (۱۹۹۳)، Egypt, Canaan, and Israel in Ancient Times، Princeton University Press، شابک ۰۶۹۱۰۳۶۰۶۳

[3] Dietz-Otto Edzard، Reallexikon der Assyriologie und vorderasiatischen ArchäologieReallexikon der Assyriologie und vorderasiatischen Archäologie، ج. پنجم، De Gruyter, Berlin، ص. ۳۵۲، شابک ۳-۱۱-۰۰۷۱۹۲-۴

[4] Dozeman, Thomas B. (2015). Joshua 1–12: A New Translation with Introduction and Commentary. Yale University Press. p. 259. ISBN 978-0-300-17273-7. Retrieved 9 October 2018. In the ideology of the book of Joshua, the Canaanites are included in the list of nations requiring extermination (3:10; 9:1; 24:11).

[FOOTNOTEKillebrew2005176-5] Killebrew 2005, p. 176.

[MarkSmith-6] Smith, Mark S. (2002). The Early History of God: Yahweh and Other Deities of Ancient Israel. Wm. B. Eerdmans Publishing. pp. 6–7. ISBN 978-0-8028-3972-5. Retrieved 9 October 2018. Despite the long regnant model that the Canaanites and Israelites were people of fundamentally different culture, archaeological data now casts doubt on this view. The material culture of the region exhibits numerous common points between Israelites and Canaanites in the Iron I period (ح. ۱۲۰۰–۱۰۰۰ BC). The record would suggest that the Israelite culture largely overlapped with and derived from Canaanite culture... In short, Israelite culture was largely Canaanite in nature. Given the information available, one cannot maintain a radical cultural separation between Canaanites and Israelites for the Iron I period.

[7] Rendsberg, Gary (2008). "Israel without the Bible". In Greenspahn, Frederick E. (ed.). The Hebrew Bible: New Insights and Scholarship. NYU Press. pp. 3–5. ISBN 978-0-8147-3187-1. Retrieved 9 October 2018.

[FOOTNOTEFinkelsteinSilberman200263-8] Finkelstein & Silberman 2002, p. 63.

[Drews4849-9] (Drews 1998، صص. 48–49): "The name 'Canaan' did not entirely drop out of usage in the Iron Age. Throughout the area that we—with the Greek speakers—prefer to call 'Phoenicia', the inhabitants in the first millennium BC called themselves 'Canaanites'. For the area south of Mt. Carmel, however, after the Bronze Age ended references to 'Canaan' as a present phenomenon dwindle almost to nothing (the Hebrew Bible of course makes frequent mention of 'Canaan' and 'Canaanites', but regularly as a land that had become something else, and as a people who had been annihilated)."

[10] Henry Baker Tristram. «Bible Places: The Topography of the Holy Land». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۰ مارس ۲۰۱۲.

[11] Hazor, W. Horowitz, A. Shaffer (۱۹۹۲)، An Administrative Tablet from Hazor: A Preliminary Edition، (۴۲) Israel Exploration Journal، ص. ۲۱–۲۳