بندر کنگان

رضا طاهری محقق و تاریخ و جغرافیای خلیج فارس در کتاب از مروارید تا نفت به شرح مفصل تاریخ بندر کنگان پرداخته‌است. بندر کنگان در قرن‌های اول هجری از توابع بندر باستانی سیراف محسوب می‌شده‌است. بندر کنگان حیات سیاسی خویش را از دوران مغول و به خصوص صفویان آغاز نموده‌است. کنگ (با فتح کاف) در واژه به معنای پیشروی آب دریا می‌باشد. کنگان بر پایه نام کهن کنگ و کنگ‌دژ باستانی زرتشتیان که در کناره کوه و دریا توسط سیاوش ایجاد شد، نامگذاری شده‌است.

نام قدیم بندر کنگان، به روایتی بندر کوگانا بوده‌است که این نام از زمان هخامنشیان به این بندر نسبت داده شده‌است.

مساحت شهر کنگان ۷۳۸ هکتار می‌باشد و از شمال به دامنه‌ها و رشته کوهای زاگرس و تپه کنگان و شهرستان جم، از جنوب به خلیج فارس، از غرب به فاصله ۶ کیلومتر شهر بنک و بندر دیر و از سمت شرق به سیراف و عوینات (پارس جنوبی یا تمبک فعلی) محدود می‌گردد.

بزرگ‌ترین کارخانه سیمان کشور با نام ساروج کنگان با ظرفیت روزانه ۶۰۰۰ تن در کنگان و در حدود ۱۲ کیلومتری شهر کنگان قرار دارد.

شهرستان کنگان محل اجرای پروژه‌های پارس جنوبی است و بندر کنگان مرکز این شهرستان می‌باشد

• شهرستان کنگان شامل ۲ بخش به نامهای زیر است:
• بخش مرکزی شهرستان کنگان
• بخش سیراف

شهرها: بندر کنگان، بنک و سیراف

روستاهای کنگان

پشت آسمان، تنگ حاکون، تنگ بوحبل، تنگ سیلابی، گود گندم زار (تنگ سیلابی)، تنبک، علی‌آباد (محله دامدران بنک)، نخل غانم، برکه چوبان، قلعه میان، اختر، باغ شیخ، باکوه، چاه مجنون، پرک، شیرینو، سهیل، شصت پیچ، لاورده، لاور گل، هفت چاه، سه چاه، گودشهید، هنویز، مره، برآفتاب (سکونت گاه مردم کنگان در ارتفاعات)، تنگ نار.

بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مکان ۱۰۷۸۰۱ نفر بوده‌است.

• دانشگاه آزاد اسلامی واحد کنگان
• دانشگا پیام نور مرکز کنگان
• دانشگاه علمی کاربردی کنگان
• ساحل بندر کنگان و نفتکش‌های در دریا
  دانشگاه علمی کاربردی فنی وحرفه‌ای کنگان