گئورگ فن هرتلینگ

او استاد فلسفهٔ دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ و نوشته‌هایی دربارهٔ ارسطو و آلبرتوس ماگنوس نگاشته‌است. وی دو دوره عضو رایشستاگ بود که آخری تا سال ۱۹۱۲ به درازا کشید. چندی هم عضو حزب مرکز آلمان بود.

در ۱۹۱۲ او نخست‌وزیر باواریا شد. لودویگ سوم به وی لقب کنت داد. در زمان جنگ یکم جهانی هرتلینگ پشتیبان سیاست تئوبالد فن بتمان-هولوگ بود. با کناره‌گیری بتمان-هولگ او از پذیرش پست صدرات عظمی خودداری نمود. ولی پس از گئورگ میشائلیس بدین مقام رسید. ولی کهنسالی و سیاست محافظه‌کارانه نتوانست بر قدرت رو به فزونی نظامیانی مانند اریش لودندورف و پاول فون هیندنبورگ چیره‌گردد و سرانجام کناره‌گیری نمود.

Wikipedia contributors, "Georg von Hertling," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Georg_von_Hertling&oldid=439573405 (accessed July 25, 2011).