گسترش بی‌رویه شهر

تعاریف گسترش بی رویه (sprawl) متفاوت است؛ محققان در این زمینه تصدیق می‌کنند که اصطلاح دقت ندارد. بتی و همکاران گسترش بی رویه به عنوان «رشد ناگسستنی: گسترش جامعه بدون توجه به پیامدهای آن، به طور خلاصه، برنامه ریزی نشده، افزایش رشد شهری که اغلب غیر قابل تحمل است» تعریف می‌کنند. باتات و همکاران در سال ۲۰۱۰ نوشتند که علی‌رغم اختلاف بر سر تعریف دقیق گسترش بی‌رویه، «توافق عمومی وجود دارد که گسترش شهرها با الگوی رشد ناخواسته و ناهموار ایجاد شده توسط بسیاری از فرایندها و منجر به استفاده از منابع ناکارآمد» مشخص می‌شود.

علیرغم فقدان آشکار توافق شده در مورد توصیف آنچه که گسترش بی رویه را تعریف می‌کند اغلب تعاریف اغلب ویژگی‌های زیر را با sprawl مرتبط می‌کند.

توسعه موردی

این حالت به وضعیتی گفته می‌شود که در آن مناطق تجاری، مسکونی، اداری و صنعتی از یکدیگر جدا شده‌اند. در نتیجه، قسمتهای بزرگی از زمین برای یک استفاده خاص اختصاص داده می‌شوند و از طریق یک فضای باز، زیرساخت‌ها یا دیگر موانع جدا می‌شوند. در نتیجه، مکان‌هایی که مردم زندگی می‌کنند، کار، خرید و بازسازی آن‌ها را دور از هم می‌کنند، معمولاً تا آنجا که پیاده‌روی، استفاده از حمل و نقل و دوچرخه سواری غیر عملی است، بنابراین همه این فعالیت‌ها عموماً به ماشین نیاز دارند. میزان استفاده از زمین برای اهداف مختلف می‌تواند شاخصی برای گسترش بی رویه باشد.

انحراف شغلی و عدم هماهنگی فضایی

گسترش مشاغل یکی دیگر از نشانه‌های گسترش بی رویه شهری و جوامع وابسته به ماشین است. بیشتر مشاغل در یک منطقه شهری مشخص در خارج از منطقه اصلی تجاری شهر (CBD) و به‌طور فزاینده در حومه قرار دارند.

وابستگی به خودرو

این که آیا گسترش شهرها مشکلات مربوط به وابستگی به خودرو را افزایش می‌دهند یا اینکه برعکس، سیاست‌های رشد هوشمندانه می‌توانند آنها را کاهش دهند، در طول چندین دهه به شدت مورد بحث بوده‌است. مطالعه تأثیر گذار در سال ۱۹۸۹ توسط پیتر نیومن و جف کنوورتی، ۳۲ شهر را در سراسر آمریکای شمالی، استرالیا، اروپا و آسیا مقایسه کرد. این مطالعه برای روش‌شناسی آن مورد انتقاد قرار گرفته‌است اما یافته‌های اصلی این است که شهرهای چسبیده به هم، به ویژه در آسیا، استفاده از خودروهای پایین‌تر نسبت به شهرهای پرتلاطم، به ویژه در آمریکای شمالی، تا حد زیادی پذیرفته شده‌است، هر چند که این رابطه در افراطی‌ترین قاره‌ها واضح‌تر از آن است که در داخل کشور است که در آن شرایط بیشتر مشابه هستند.

جستارهای وابسته

اصطلاحات مرتبط

1. ↑ رحیم بردی آنامرادنژاد: نگرشی جغرافیایی به شهر بندر ترکمن. ناشر: مختومقلی فراغی. ۲ بهمن ۱۳۸۷. ص۱۶۴.
2. ↑ Fouberg, Erin Hogan (2012). Human geography: people, place, and culture. Murphy, Alexander B. , De Blij, Harm J. (10th ed.). Hoboken: Wiley. p. 560. ISBN 978-1-118-01869-9. OCLC 752286985.
3. ↑ James, Paul; Holden, Meg; Lewin, Mary; Neilson, Lyndsay; Oakley, Christine; Truter, Art; Wilmoth, David (2013). "Managing Metropolises by Negotiating Mega-Urban Growth". In Harald Mieg and Klaus Töpfer (ed.). Institutional and Social Innovation for Sustainable Urban Development. Routledge.
4. ↑ Audirac, Ivonne; Shermyen, Anne H.; Smith, Marc T. (December 31, 1990). "Ideal Urban Form and Visions of the Good Life Florida's Growth Management Dilemma". Journal of the American Planning Association. 56 (4): 470–482. doi:10.1080/01944369008975450.p. 475.
5. ↑ Batty, Michael; Besussi, Elena; Chin, Nancy (November 2003). "Traffic, Urban Growth and Suburban Sprawl" (PDF). UCL Centre for Advanced Spatial Analysis Working Papers Series. 70. ISSN 1467-1298. Archived from the original (PDF) on September 26, 2015. Retrieved May 17, 2015.
6. ↑ Bhatta, B.; Saraswati, S.; Bandyopadhyay, D. (December 2010). "Urban sprawl measurement from remote sensing data". Applied Geography. 30 (4): 731–740. doi:10.1016/j.apgeog.2010.02.002.
7. ↑ Andrew Downie (April 21, 2008). "The World's Worst Traffic Jams". Time. Archived from the original on 23 April 2008. Retrieved September 4, 2014.
8. ↑ Frumkin, Howard (مه-ژوئن 2002). Sprawl شهری و بهداشت عمومی. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری. دریافت شده در 7 فوریه 2008.
9. ↑ Newman, Peter W.G.; Kenworthy, Jeffrey R. (1989). Cities and automobile dependence: a sourcebook. Aldershot, Hants. , England: Gower Technical. ISBN 978-0-566-07040-2.
10. ↑ Mindali, O. ، Rave, A. and Salomon, I. ، 2004. تراکم شهری و مصرف انرژی: نگاه جدید به آمار قدیمی است. تحقیقات حمل و نقل بخش A: سیاست و تمرین، 38 (2)، ص 143-162.