گلدره (نجف‌آباد)

این روستا در منطقه مهردشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۰، جمعیت آن ۱۶۵۵ نفر (۳۵۹خانوار) بوده‌است. ۸۵۱ نفر مرد ۸۰۴ نفر زن

روستای گلدره در ۵۰ درجه و ۴۱ دقیقه‌ای طول جغرا فیایی و ۳۳ درجه و۳ دقیقه عرض جغرافیایی و با ارتفاع ۲۳۳۰ متر از سطح دریا قرار دارد. این روستا از طرف جنوب به روستای گنهران ومرز منطقهٔ کرون، از شمال به روستای دماب، از طرف غرب به روستای اشن، و از شرق به روستا ی خیرآباد محدود می‌شود و در غرب منطقهٔ مهردشت قرار دارد. فاصلهٔ این روستا تا دهق ۳۵ کیلومتر است. این روستا در بین چند کوه به نام‌های :سعید، بابا پیرون، زنگالی، و تختی قرار دارد. به دلیل بالا بودن این روستا از سطح دریا و قرار گرفتن در بین چند کوه، خاک ان سطحی است و پس از حفر چند متر به سنگ می‌رسد. خاک قسمت غربی این روستا (به خاک سفیده) و در جنوب به (خاک سرخه) معروف است. خاک شمال این روستا سنگریزه‌های فراوانی دارد این روستا دارای ۲ رودخانهٔ فصلی است که از کوه‌ها سرچشمه می‌گیرد. یکی از شرق و دیگری از غرب که در تنگهٔ بابا پیرون به هم می‌پیوندد و از روستا خارج می‌شوند. باگرم شدن هوا این رودخانه خشک می‌شود.

روستای گلدره آخرین روستادرشهرستان نجف آباد واقع شده‌است و تا شهرستان نجف آباد حدود ۱۱۰کیلومتر وتاشهراصفهان حدود ۱۲۵ کیلومتر و تا شهر دهق ۳۵کیلومتر فاصله دارد و در میان چند کوه واقع شده‌است، منطقه‌ای سرسبز و زیبا و کوهستانی که زمستان‌های سرد و معمولاً برف‌نشین می‌باشد. این روستا صاحب آب آشامیدنی بهداشتی، برق، تلفن، درمانگاه، گاز، آنتن موبایل، شرکت تعاونی و دو مدرسه ابتدایی و راهنمایی می‌باشد. مردم گلدره بسیار معتقد و متدین و در جنگ تحمیلی نقش مهمی داشته‌اند، این روستا صاحب دو حسینیه و یک مسجد جامع و دو مسجد دیگر است. قدمگاه باباپیرعلی (باباپیرون ۵۰۰متری شمال شرقی این روستا اعتقادات بسیاری را مجذوب خویش نموده است. ساختمان قدمگاه حدود ۳۰۰ سال پیش از گل و خشت خام و چوب ساخته شده‌است که به تازگی بازسازی شده است و بافت قدیمی آن به طور کلی از بین رفته است، زبان اهالی فارسی با لهجه مشهدی اصفهانی و شغل آنان کشاورزی، دامداری، مرغداری و کتیرا و روحیاتی سخت کوشانه و جمعیتی قریب به ۱۶۵۵ نفر دارد.

اماکن تاریخی:علاوه بر قلعه‌هایی که وجود داشت، در روستای گلدره قدمگاهی به نام «بابا پیر» وجود دارد.

و همینطور کوه هایی که در دور این روستا قرار دارند به زیبایی این روستا افزوده اند.

اماکن تفریحی:محلی به نام معدن(درفصل بهار)،سرتعلی،برجی،بیخه،باغ های پایین،باباپیر

اقتصاد این روستا بر کشاورزی و دام پروری و کارهای دیگری استوار است. انگور و بادام دو محصول اصلی صادراتی این روستا است. گندم و جو نیز برای مصرف مردم و دام‌ها تولید می‌شود. در این روستا چند قنات است که برای کشاورزی و آشامیدن از آب آن‌ها استفاده می‌شود. این قنات‌ها عبارتند از:قنات باغ‌های پایین و قنات سلطان علی. چشمه‌هایی نیز به نام‌های:هلوم، بیخه، بلا، برجی، زنگالی، دره شور، و دره درازوجود داردکه در تابستان آب آن‌ها کم یا خشک می‌شود. پرورش دام در این روستا به دلیل وجود مراتع و نزدیکی به منطقهٔ فریدن از اهمیت زیادی برخوردار است. تولید مرغ نیز در سالیان اخیر رواج یافته‌است. علاوه بر موارد فوق مردم به جمع‌آوری کتیرا در فصل تابستان علاقه نشان می‌دهند.

• «نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن 1390». درگاه ملی آمار ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ ژانویه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱ ژانویه ۲۰۱۳.