گورچین‌قلعه

در دهه ۶۰ این روستا یکی از پرجمعیت‌ترین روستاهای منطقه بوده و علاوه بر مدرسه ابتدایی دخترانه و پسرانه جداگانه و مدرسه ۶ کلاسه راهنمایی (۳ کلاس دخترانه و ۳ کلاس پسرانه) دارای کتابخانه عمومی، ۳ باب چایخانه (اصطلاح ترکی = قهوه‌خانه) بیش از ۱۰ مغازه سوپرمارکت با اجناس متنوع از جمله پارچه فروشی (بابایی و رحمتی)، سیم کشی (محمدعلی پسندیده)، کاسه بشقاب چینی (رحمت)، نوشت ابزار (صاحب مغازه پدر شهید علیشاه بیرام بود ولی اغلب به خودش علی شاه می‌گفتند)، حبوبات، بادام، گردو و … (قهرمان رحمتی)، وسایل پلاستیکی (قربان حاجی) و مغازه معروف موسی نوری (که آن زمان مشهدی موسی خوانده می‌شد و بعداً حاجی شد) در زمان خودش هاپرمارکتی بود (به غیر از سوپرمارکت، انواع میخ و پیچ و کفش و دمپایی و .. در آن یافت می‌شد) و چندین سوپرمارکت معمولی که دکان خوانده می‌شدند (دکان سیف اله شمس، دکان مرحوم حاج ولی احمدپور، دکان عبداله اسماعیل‌زاده، دکان مشهدی آقاولی معرفی که به مشهدی آقاولی کدخدا معروف بود و … وجود داشت.

سه دستگاه مینی بوس روزانه طی دو نوبت جمعاً نوبت مسئول انتقال افراد روستا به شهر و بالعکس بودند، بعدها با توجه به مهاجرت بی‌رویه( در نتیجه بی کفایتی افرادی که مسئولیت خود را به درستی انجام ندادند) مردم روستا به شهر فقط مینی بوس سید جلال ساداتی مانده بود که او هم پس از تصادف در مسیر بازگشت به روستا ضمن کشته و زخمی شدن چند نفر، مینی بوس هم داغون شد و جایگزین نشد.

طبق خبر فارس نیوز این روستا قرار است به قطب بوم گردی استان تبدیل شود و در این رابطه برخی کوچه‌ها سنگ‌فرش شده و برخی دیوارها با کاه گل صنعتی پوشانده شده و کف کوجه‌ها به تازگی در حال آبرو کشی است.

1. ↑ r999913 (۲۰۲۰-۰۹-۲۴). «روستای "گورچین قلعه" ارومیه نماد ایستادگی برای ایران». ایرنا. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۳۱.