بلندی

واژهٔ ارتفاع در دو معنی کاربرد دارد. یکی بلندی قد یک چیز که در فارسی به آن بُلندی یا بُلندا گفته می‌شود و دیگری فاصلهٔ یک چیز از زمین (مانند هواپیما) که در فارسی به آن نیز فرازا گفته می‌شود.

در معنی اول ارتفاع به معنی فاصلهٔ میان بلندترین نقطهٔ یک جسم (مانند یک ساختمان یا یک کوه) از یک سطح مبنا (مثلاً سطح دریا) است. در کرهٔ زمین ارتفاع در آب و هوا نقش اساسی دارد. هرچه ارتفاع بیشتر باشد، آب و هوا سردتر و هرچه کم‌تر باشد، آب و هوا گرم‌تر است.

در ریاضیات، ارتفاع را در محور (y) از محورهای مختصات می‌سنجند.