تفنگچی
به افراد تفنگدار در تشکیلات نظامی صفویان تفنگچی می‌گفتند.
تشکیل دستهٔ تفنگچیان
در پی ورود اسلحه به ایران در دوران حکومت صفویه دستهٔ تفنگچیان تشکیل شد. اولین نشانه از وجود تفنگچیان به دوران شاه طهماسب اول برمی‌گردد، شواهدی باب بر وجود تفنگچیان در زمان شاه اسماعیل وجود دارد اما مورد تردید است.دستهٔ تفنگچیان در دوران شاه عباس صفوی به صورت واحدهای نظامی منظمی درآمدند.
تیپ تفنگچی‌ها
در ارتش حکومت صفویه تفنگچی‌ها اولین فوج پیاده‌نظام بودند که در جنگ‌ها شرکت می‌کردند. تفنگچی‌ها هم از پیاده‌نظام و هم از سواره نظام تشکیل شدند. تفنگچی‌ها اکثراً از بین روستاییان انتخاب می‌شدند اما نجیب زادگان یعنی قزلباش‌ها وارد آن‌ها نمی‌شدند.فرمانده تفنگچی‌ها را ابتدا مین‌باشی (فرمانده هزار تن) بر عهده داشت اما طبق منابع دیگه یوزباشی (فرمانده صد تن) فرمانده تفنگچی‌ها بود.
تفنگچی‌ها در زمان شاه عباس
در زمان شاه عباس صفوی گروهی جدید از تفنگچی‌ها به وجود آمد که به دلیل استفاده از تفنک جزائری (نوعی تفنگ کوتاه با قطر دهانه بزرگ) به جزائرچی مشهور شدند، این دسته از تفنگچی‌ها به خنجر و اسلحهٔ جزائر مجهز بودند و وظیفهٔ نگهبانی از حیاط درونی کاخ عالی‌قاپو را بر عهده داشتند، این دسته از افراد اکثراً از بین غلامان انتخاب می‌شدند.
وظیفهٔ تفنگچی‌ها
تفنگچی‌ها موظف بودند در هنگام جنگ در پیشاپیش سپاه به عنوان اولین فوج نظامی پیاده‌رو در جنگ شرکت بکنند.
پانویس
- ↑ سیوری، راجر (۱۳۹۵). ایران عصر صفوی. ترجمهٔ محمدباقر آرام. تهران: نشر مرکز. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۰۵-۱۲۷-۳.
- ↑ روملو، حسن (۱۳۸۹). احسن التواریخ. تهران: اساطیر. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۳۱-۲۸۱-۷.
- ↑ دلاواله، پیترو (۱۳۷۰). سفرنامهٔ پیترو دلاواله. ترجمهٔ شعاع‌الدین شفا. تهران: انتشارات علمی فرهنگی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۱۲۱-۲۶۶-۶.
- ↑ رحیم‌لو، یوسف (۱۳۷۲). القاب و مواجب ره سلاطین صفویه. مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد.
- ↑ مینورسکی، ولادیمیر (۱۳۷۸). سازمان اداری حکومت صفوی. ترجمهٔ مسعود رجب‌نیا. تهران: انتشارات امیرکبیر. شابک ۹۶۴-۰۰-۰۵۳۳-۹.
- ↑ شاردن، ژان (۱۳۹۳). سفرنامهٔ شاردن. ترجمهٔ اقبال یغمایی. تهران: توس. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۱۵-۴۰۲۸.
منابع
- مینورسکی، ولادیمیر (۱۳۷۸). سازمان اداری حکومت صفوی. ترجمهٔ مسعود رجب‌نیا. تهران: انتشارات امیرکبیر. شابک ۹۶۴-۰۰-۰۵۳۳-۹.