چاپلوسی

بنا بر مدارک، قدیمی‌ترین منبعی که این لغت را در زبان فارسی ضبط کرده، لغت فرس اسدی در ۷۲۱ هجری است.

چاپلوسی به‌معنای مدح و ثنای کسی به‌منظور جلب توجه یا دریافت چیزی است و یکی از رذایل به‌شمار می‌رود.

عبدالرحمان بن اسحاق جوهری در صحاح می‌گوید: «رجلٌ مُلِق»؛ یعنی چیزی را می‌گوید که قلباً به آن اعتقاد ندارد.

پاچه‌خاری اصطلاحی ابداعی و مودبانه‌شده‌ است که برای چاپلوسی بیش از حد به‌کار برده شده و نوع خاصی از توسل به احساسات است. پاچه‌خار نوعی توهین محسوب می‌شود. در مجموعه تلویزیونی پاورچین ساختهٔ مهران مدیری این واژه به صورت اغراق‌آمیز استفاده شده و در گویش کنونی زبان فارسی ماندگار شد.