صحابی

از دانشنامه‌ی اسلامی

اصحاب و صحابه به مسلمانانی گفته می‌شود که پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) را ملاقات کرده و تا پایان عمر به او ایمان داشته‌اند.

مفهوم صحابه

صحابه و اصحاب جمع «صاحب» به معنی معاشرت کننده است. و «صحابی پیامبر» به کسی گفته می‌شود که با پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) ملاقات کرده و هنگامی که از دنیا رفته، همچنان به او ایمان داشته و مسلمان بوده است. برخى اضافه کرده اند که از آن حضرت روایت نیز کرده باشد. گفته شده است: صد و چهارده هزار نفر از آن حضرت روایت کرده اند.

نظر شیعه و سنی در مورد صحابه

اهل سنت معتقدند هر کس اطلاق نام صحابی بر او صحیح باشد، عادل است. و برخی از علمای اهل سنت، سنت صحابه را نیز همچون سنت پیامبر حجت دانسته‌اند.

اما از نظر شیعه، صحابه مانند دیگر انسان‌ها هستند و عدالت هیچکس به صرف صحابه پیامبر (ص) بودن، ثابت نمی‌شود. علاوه بر این، کارهایی که از برخی صحابه سر زده، با عدالت ناسازگار است؛ مانند اینکه به جنگ امام عادل برخاستند، انسان‌های بی‌گناه را کشتند، اموالی را به ناحق ربودند و سبّ و ناسزاگویی می‌کردند. برخی از آن‌ها جنگ با مسلمانان به راه‌ انداختند، مسلمانان را فریفتند، سبب فتنه شدند و در پی ریاست بودند. منابع تاریخی بسیاری از این‌ها را گزارش کرده‌اند، از جمله: اعمال خالد بن ولید که حتی موجب اعتراض شدید خلیفه دوم شد، اعمال مروان بن حکم در زمان عثمان، و نیز کارهای بسر بن ارطاة و مغیره بن شعبه، و ولید بن عقبه که همه اینها از صحابه بوده‌اند.

منابع مهم شناخت صحابه

پانویس

  1. لسان‏ العرب، ج ۱، ص۵۱۹
  2. ابن‌ حجر عسقلانی، الإصابة، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۱۵۸.
  3. مجمع البحرین، واژه «صحب».
  4. الاصابة فى تمییز الصحابة، ج ۱، ص ۱۶۲.
  5. به عنوان نمونه شاطبى در الموافقات، ج ۴، ص ۷۴.
  6. شهید ثانی، الرعایة فی علم الدرایة، ۱۴۰۸ق، ص۳۴۳؛ امین، اعیان الشیعة،‌ دار التعارف، ج۱، ص۱۱۳.
  7. امین، اعیان الشیعة،‌ دار التعارف، ج۱، ص۱۱۴.
  8. رک: رحمان ستایش، کتب رجال اهل سنت، ص۷۳ تا ۹۴.

منابع