زمان تقریبی مطالعه: 4 دقیقه
 

احبار (قرآن)





از عناوین و موضوعات به کار رفته در آیات قرآن، احبار است.


۱ - معنای احبار



احبار، جمع «حبر» و حِبر در لغت ، به ‌معنای «اثر نیکو» ، «زینت، جمال و بهاء» ، «مداد» ، «نوعی از لباس» ، «نعمت» و‌... آمده و در اصطلاح به هر عالم اهل ‌کتاب اگرچه بعداً مسلمان شده باشد گویند.

۲ - احبار در قرآن



واژه «اَحبار»، به ‌صورت صریح ۴ بار در قرآن كریم ذكر شده است؛ دو بار به همراه «ربانیون» و دو بار به همراه «رُهبان». همچنین آیات فراوان دیگرى بدون تصریح به نام احبار، درباره عالمان یهود سخن گفته‌اند.این واژه در قرآن فقط درباره عالمان یهود به کار رفته است.
در این عنوان، افزون بر آیات مشتمل بر این واژه، آیات دیگری که به عالمان یهود مربوط بوده نیز آمده است و از واژه‌های «احبار»، «علماء بنی اسرائیل»، «الذین اوتوا الکتاب»، «الذین آتیناهم الکتاب»، «الذین حملوا التوریة»، «الذین اوتوا نصیبا من الکتاب»، «الراسخون فی العلم»، استفاده شده است.

۳ - عناوین مرتبط



احبار و تغییر قبله (قرآن)، احبار و تورات (قرآن)، احبار و قرآن (قرآن)، احبار و کافران (قرآن)، احبار و کتب آسمانی (قرآن)، احبار و محمد (قرآن)، احبار و مسلمانان (قرآن)، احبار و یهود (قرآن)، ادعاهای احبار (قرآن)، اطاعت از احبار (قرآن)، ایمان احبار (قرآن)، بدعت‌گذاری احبار (قرآن)، تشبیه احبار (قرآن)، تهدید احبار (قرآن)، حق‌ناپذیری احبار (قرآن)، دشمنی احبار (قرآن)، دنیاطلبی احبار (قرآن)، دیدگاه احبار (قرآن)، ژرف‌نگران احبار (قرآن)، سرزنش احبار (قرآن)، شبهه‌افکنی احبار (قرآن)، شرک احبار (قرآن)، عهد با احبار (قرآن)، قضاوت احبار (قرآن)، کیفر احبار (قرآن)، خواری در دنیا (قرآن)، عذاب اخروی (قرآن)، گمراهی احبار (قرآن)، گناهان احبار (قرآن)، گواهی احبار (قرآن)، لجاجت احبار (قرآن)، لعن احبار (قرآن)، مسئولیت احبار (قرآن)، هشدار به احبار (قرآن).

۴ - پانویس


 
۱. فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۳، ص۲۱۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۱۰۶.    
۳. ابن فارس، احمد بن فارس، مقاییس‌ اللغه، ج۲، ص۱۲۷.    
۴. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۱۵۴، «حبر».    
۵. فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۳، ص۲۱۸.    
۶. جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، ج‌۲، ص۶۲۰.    
۷. ابن فارس، احمد بن فارس، مقاییس‌ اللغه، ج۲، ص۱۲۷.    
۸. التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن المصطفوی، ج۲، ص۱۵۴، «حبر».    
۹. ابن فارس، احمد بن فارس، مقاییس‌ اللغه، ج۲، ص۱۲۷.    
۱۰. فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۳، ص۲۱۸.    
۱۱. زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۱۰، ص۵۰۴.    
۱۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۱۰۶.    
۱۳. مائده/سوره۵، آیه۴۴.    
۱۴. مائده/سوره۵، آیه۶۳.    
۱۵. توبه/سوره۹، آیه۳۱.    
۱۶. توبه/سوره۹، آیه۳۴.    
۱۷. طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۹، ص۲۴۵.    
۱۸. شعرا/سوره۲۶، آیه۱۹۷.    
۱۹. بقره/سوره۲، آیه۱۰۱.    
۲۰. بقره/سوره۲، آیه۱۴۴.    
۲۱. بقره/سوره۲، آیه۱۴۵.    
۲۲. آل عمران/سوره۳، آیه۱۹.    
۲۳. آل عمران/سوره۳، آیه۲۳.    
۲۴. آل عمران/سوره۳، آیه۱۰۰.    
۲۵. آل عمران/سوره۳، آیه۱۸۶.    
۲۶. بقره/سوره۲، آیه۱۲۱.    
۲۷. بقره/سوره۲، آیه۱۴۶.    
۲۸. انعام/سوره۶، آیه۲۰.    
۲۹. انعام/سوره۶، آیه۸۹.    
۳۰. انعام/سوره۶، آیه۱۱۴.    
۳۱. رعد/سوره۱۳، آیه۳۶.    
۳۲. جمعة/سوره۶۲، آیه۵.    
۳۳. نساء/سوره۴، آیه۵۱.    
۳۴. نساء/سوره۴، آیه۴۴.    
۳۵. آل عمران/سوره۳، آیه۲۳.    
۳۶. نساء/سوره۴، آیه۱۶۲.    
۳۷. آل عمران/سوره۳، آیه۷.    


۵ - منبع


مرکز فرهنگ و معارف قرآن، بفرهنگ قرآن، ج۲، ص۲۲۷، رگرفته از مقاله «احبار».    


رده‌های این صفحه : احبار | موضوعات قرآنی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.