زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

استصحاب حکم ظاهری





استصحاب حکم ظاهری به استصحاب حکمِ جعل شده در ظرف شک یا جهل به حکم واقعی اطلاق می‌شود.


۱ - تعریف



استصحاب حکم ظاهری، مقابل استصحاب حکم واقعی است و آن استصحابِ حکمی است که از طریق ادله فقاهتی به دست آمده باشد؛ به بیان دیگر، استصحابِ حکمی است که در صورت شک و جهل مکلف به حکم واقعی، برای وی جعل می‌شود، مانند: استصحاب حکم به دست آمده از اصل برائت .
استصحاب حکم ظاهری گاه به استصحاب حکم به دست آمده از طریق ادله ظنی معتبر امارات اطلاق می‌گردد. شهید صدر ، استصحاب حجیت دلیل را از مصادیق استصحاب حکم ظاهری دانسته است.

۲ - پانویس


 
۱. ایروانی، باقر، الحلقة الثالثة فی اسلوبها الثانی، ج۴، ص۱۲۰.    
۲. طباطبایی حکیم، محمد تقی، الاصول العامة للفقه المقارن، ص۷۴.    
۳. صدر، محمد باقر، دروس فی علم الاصول، ج۲، ص۳۰۹.    


۳ - منبع


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۶۷، برگرفته از مقاله «استصحاب حکم ظاهری».    


رده‌های این صفحه : استصحاب حکم شرعی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.