افترا به بی‌گناه (قرآن)افترا به بی گناه عملی ناپسند و کاری حرام است. ۱ - حرمت افترا به بیگناهحرام و گناه بودن افترا و تهمت زدن به انسان‌های بی گناه: «ومن یکسب خطیئة او اثما ثم یر م به بر یئا فقد احتمل بهتانا واثما مبینا: و کسی که خطا یا گناهی مرتکب شود، سپس بیگناهی را متهم سازد، بار بهتان و گناه آشکاری بر دوش گرفته است.» «والذین یؤذون المؤمنین والمؤمنات بغیر ما اکتسبوا فقد احتملوا بهتانا واثما مبینا: و آنان که مردان و زنان باایمان را به خاطر کاری که انجام نداده‌اند آزار می‌دهند؛ بار بهتان و گناه آشکاری را به دوش کشیده‌اند.» ۲ - معصیت افترا به بیگناهانتساب گناهان خود به افراد بی گناه معصیتی آشکار و افترایی بهت آور: «ومن یکسب خطیئة او اثما ثم یر م به بر یئا فقد احتمل بهتانا واثما مبینا: و کسی که خطا یا گناهی مرتکب شود، سپس بیگناهی را متهم سازد، بار بهتان و گناه آشکاری بر دوش گرفته است.» ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۸۴، برگرفته از مقاله «افترا به بی‌گناه». رده‌های این صفحه : تهمت | موضوعات قرآنی
|