زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

الهام به آدم (قرآن)





واژه الهام که فقط یک بار و شکل ماضی آن در قرآن آمده، فقط در مورد انسان ، آن هم به معنای القای بیواسطه و تکوینی (فطری) تقوا و فجور از سوی خدا در جان (نفس) وی همزمان با آفرینش ساحت روحانی او به‌کار رفته است.


۱ - الهام اسما



الهام اسما در قلب آدم از جانب خداوند بود.
«وعلم ءادم الاسماء کلها ثم عرضهم علی الملـئکة...».
سپس علم اسماء (علم اسرار آفرینش و نامگذاری موجودات‌) را همگی به آدم آموخت. بعد آنها را به فرشتگان عرضه داشت و فرمود: «اگر راست می‌گویید، اسامی اینها را به من خبر دهید!» (مقصود از «علم» به یک احتمال الهام است)

۲ - الهام کلمات



الهام کلمات از سوی خداوند به آدم علیه‌السّلام بود.
«فتلقی ءادم من ربه کلمـت فتاب علیه انه هو التواب الرحیم».
سپس آدم از پروردگارش کلماتی دریافت داشت؛ (و با آنها توبه کرد.) و خداوند توبه او را پذیرفت؛ چرا که خداوند توبه‌پذیر و مهربان است.
(«تلقی من ربه» به معنای وحی و الهام آمده است)

۳ - پانویس


 
۱. شمس/سوره۹۱، آیه۸.    
۲. قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لاحکام القرآن، ج۱۰، ص۸۸.    
۳. بقره/سوره۲، آیه۳۱.    
۴. آلوسی، شهاب الدین، روح المعانی، ج۱، ص۲۲۵.    
۵. بقره/سوره۲، آیه۳۷.    
۶. قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لاحکام القرآن، ج۱، ص۳۲۳.    


۴ - منبع



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۲۰۶، برگرفته از مقاله «الهام به آدم».    


رده‌های این صفحه : الهام | حضرت آدم | موضوعات قرآنی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.