زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

انصراف بدوی





انصراف بدوی انصراف ناشی از غلبه وجود فردی از ماهیت در خارج است.


۱ - تعریف



انصرافی را که ناشی از غلبه وجود حصه یا فردی از ماهیت نسبت به حصه‌ها یا افراد دیگر آن در خارج باشد و خود لفظ در این انصراف دخیل نباشد، «انصراف بدوی» می‌گویند، مثل: انصراف لفظ « ماء » به « ماء الفرات » نزد اهل کوفه و به « ماء الدجله » نزد اهل بغداد، و این انصراف به خاطر غلبه وجودی ماء دجله و فرات در آن منطقه است.
چنین انصرافی مانع از تمسک به اطلاق کلام نیست و با اندکی تامل از بین می‌رود.
[۷] فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۳، ص۵۵۷.
[۸] فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۹، ص۱۱۶.


۲ - پانویس


 
۱. صدر، محمد باقر، بحوث فی علم الاصول، ج۳، ص۴۳۱.    
۲. صدر، محمد باقر، دروس فی علم الاصول، ج۱، ص۲۳۹.    
۳. نائینی، محمد حسین، اجود التقریرات، ج۱، ص۵۳۲.    
۴. مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۱۸۳.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۲، ص ۲۰۶- ۲۰۵.    
۶. جزایری، محمدجعفر، منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة، ج۳، ص۷۲۹.    
۷. فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۳، ص۵۵۷.
۸. فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۹، ص۱۱۶.


۳ - منبع



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۶۶، برگرفته از مقاله «انصراف بدوی».    

رده‌های این صفحه : انصراف




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.