اهانت به مشرکان (قرآن)مشرکان، مورد اهانت از سوی ابراهیم علیه‌السّلام بعد از احتجاج با آنان بودند. ۱ - احتجاج حضرت ابراهیم با مشرکانولقد ءاتینآ ابرهیم رشده... (ما وسیله رشد ابراهیم را از قبل به او دادیم؛ و از (شایستگی) او آگاه بودیم...) قال افتعبدون من دون الله...((جمعیّت) گفتند: «او را در برابر دیدگان مردم بیاورید، تا گواهی دهند!») اف لکم ولما تعبدون من دون الله افلاتعقلون.( اف بر شما و بر آنچه جز خدا می‌پرستید! آیا اندیشه نمی‌کنید (و عقل ندارید)؟!)(«اف» در اصل به معنای هر چیز کثیف و آلوده است و در توهین و اظهار تنفر استعمال می‌شود. ) ۲ - استحقاق عذابمشرکان، مستحق عذاب اهانت آمیز از سوی خداوند بودند. ان الذین ءامنوا والذین هادوا والصبـین والنصـری والمجوس والذین اشرکوا ان الله یفصل بینهم یوم القیـمة...(مسلّماً کسانی که ایمان آورده‌اند، و یهود و صابئان ( ستاره‌پرستان) و نصاری و مجوس و مشرکان، خداوند در میان آنان روز قیامت داوری می‌کند؛ (و حق را از باطل جدا می‌سازد؛) خداوند بر هر چیز گواه (و از همه چیز آگاه) است.) ... و کثیر من الناس وکثیر حق علیه العذاب ومن یهن الله فما له من مکرم...(آیا ندیدی که تمام کسانی که در آسمانها و کسانی که در زمینند برای خدا سجده می‌کنند؟! و (همچنین) خورشید و ماه و ستارگان و کوه‌ها و درختان و جنبندگان، و بسیاری از مردم! امّا بسیاری (ابا دارند، و) فرمان عذاب درباره آنان حتمی است؛ و هر کس را خدا خوار کند، کسی او را گرامی نخواهد داشت! خداوند هر کار را بخواهد (و صلاح بداند) انجام می‌دهد!) ۳ - ممنوعیت اهانت به مقدسات مشرکاننهی الهی از اهانت به مقدسات مشرکان، برای جلوگیری از اهانت آنان به خدا بود. ولاتسبوا الذین یدعون من دون الله فیسبوا الله عدوا بغیر علم...((به معبود) کسانی که غیر خدا را می‌خوانند دشنام ندهید، مبادا آنها (نیز) از روی (ظلم و) جهل، خدا را دشنام دهند! اینچنین برای هر امّتی عملشان را زینت دادیم سپس بازگشت همه آنان به سوی پروردگارشان است؛ و آنها را از آنچه عمل می‌کردند، آگاه می‌سازد (و پاداش و کیفر می‌دهد).) ۴ - پانویس۵ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۵، ص۳۲۷، برگرفته از مقاله «اهانت به مشرکان». |