بجس (مفردات‌نهج‌البلاغه)بجس (به فتح باء و جیم) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای منفجر شدن و منفجر کردن می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) از این کلمه در همین معنی استفاده کرده است. ۱ - مفهومشناسیبَجَس (به فتح باء و جیم) به معنای منفجر شدن و منفجر کردن آمده است. این واژه به دو صورت لازم و متعدّی، آمده است. ۲ - کاربردهادر قرآن مجید این کلمه به معنای انفجار و منفجر شدن آمده است: «فَانْبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتا عَشْرَةَ عَیْناً؛ از سنگ دوازده چشمه منفجر شد.» امام (علیه‌السلام) نیز در مورد طاووس فرموده‌اند: «و ان انثاه تطعم ذلک ثمّ تبیض لا من لقاح فحل سوی الدمع المنبجس؛ طاووس ماده آن‌را می‌خورد و تخم می‌گذارد بی‌آنکه طاووس نر با او در آمیزد مگر اشک چشمی که منفجر می‌شود.» ۳ - تعدادکاربرداین کلمه فقط یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَجس»، ص۱۱۰. |