جلب - به کسر جیم (مفردات‌نهج‌البلاغه)جِلب (بر وزن جسر) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای پرده رحل شتر و پوست دانه که حضرت علی (علیه‌السلام) در نامه‌ای خطاب به عثمان بن حنیف از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیجِلب (بر وزن جسر) در اصل به معنای پرده رحل شتر بوده و به صورت مجاز به معنای پوست دانه آمده است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) حضرت به عثمان بن حنیف می‌نویسد: «و الله لو اعطیت الاقالیم السبعة مع ما تحت افلاکها علی ان اعضی الله فی نملة اسلبها جلّب شعیرة ما فعلته؛ به خدا قسم اگر همه اقالیم هفت‌گانه را با آن‌چه در آن‌ها است به من دهند تا در مقابل، پوست دانه جویی را از دهان مورچه‌ای بگیرم، نمی‌گیرم.» واژه «جلیبه» به معنای چیزی که انسان بر خلاف طبعش انجام می‌دهد، می‌باشد که در خطبه ۲۳۴، نیز آمده است: «و منکر الجلیبة.» ۳ - پانویس
۴ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جلب»، ص۲۲۳. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|