زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

حسن بن حسین عرنی نجّار





حسن بن حسین عُرَنی نجّار کوفی مدنی، از محدثان شیعه در قرن سوم هجری قمری بود.


۱ - معرفی اجمالی



حسن بن حسین عُرَنی نجّار کوفی مدنی، منسوب به قبیله عرنیه (عرنیة بن نذیر بن قسر بن عبقر) است. وی اهل مدینه بود و علم حدیث را از عمرو بن جمیع، علی بن‌ هاشم، غیاث بن ابراهیم، اسماعیل بن زیاد سلمی و کادح بن جعفر عابد فرا گرفت.
[۷] ابن‌مغازلی، علی‌ بن‌ محمد، مناقب امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام)، ج۱، ص۱۵۹.

کسانی مانند پسرش حسین، احمد بن عثمان اودی و عبدالعظیم حسنی (م حدود ۲۵۵ هـ) از وی حدیث شنیده و روایت کرده‌اند.

۲ - دیدگاه رجال‌شناسان



نجاشی و بسیاری دیگر از رجال‌شناسان شیعه حسن عرنی را در زمره محدثان شیعه آورده بی آنکه در مدح یا ذم او سخنی گفته باشند، اما رجالیون عامه وی را از بزرگان شیعه و ضعیف می‌دانند. علت عمده اتهام او از سوی رجالیون اهل‌سنت، روایاتی است که در فضایل امام علی (علیه‌السّلام) گزارش کرده است.
ابن‌عدی روایات وی را غیرقابل قبول دانسته و معتقد است که وی در اسناد برخی از احادیث دستکاری کرده و روایاتش شباهتی به روایات ثقات ندارد. ابن‌حبّان نیز وی را در شمار راویان غیرموثق آورده و او را از مردمان و مشایخ کوفه دانسته است.

۳ - آثار



حسن عرنی دارای تالیفی حدیثی می‌باشد که با واسطه از امام صادق (علیه‌السّلام) روایت کرده و یحیی بن زکریا بن شیبان آن‌را گزارش کرده است.

۴ - مطالعه بیشتر



برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
[۲۲] نمازى شاهرودى، على، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۲، ص۳۷۳.


۵ - پانویس


 
۱. سمعانی، عبدالکریم، الانساب، ج۴، ص۱۸۲.    
۲. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۵۱.    
۳. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۳۷۲.    
۴. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۳، ص۶۳.    
۵. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۳، ص۳۶۹.    
۶. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۵، ص۲۹۶.    
۷. ابن‌مغازلی، علی‌ بن‌ محمد، مناقب امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام)، ج۱، ص۱۵۹.
۸. ابن‌مغازلی، علی‌ بن‌ محمد، مناقب امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام)، ج۱، ص۲۱۶.    
۹. ابن‌ابی‌حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۳، ص۶.    
۱۰. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۱۹۳.    
۱۱. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۵۱.    
۱۲. ابن‌داوود حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۱۰۵.    
۱۳. عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۲، ص۱۹۹.    
۱۴. ابن‌عدی، عبدالله بن عدی، الکامل فی ضعفاء الرجال، ج۳، ص۱۸۱.    
۱۵. ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۱، ص۴۸۳.    
۱۶. امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۵، ص۵۳.    
۱۷. ابن‌حبان، محمد بن حبان، المجروحین، ج۱، ص۲۳۸.    
۱۸. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۵۱.    
۱۹. قهپایی، عنایة‌الله، مجمع الرجال، ج۲، ص۱۰۳.    
۲۰. تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۳، ص۲۱۹.    
۲۱. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۱۹، ص۱۰۶.    
۲۲. نمازى شاهرودى، على، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۲، ص۳۷۳.


۶ - منبع



پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۶۳، برگرفته از مقاله «حسن بن حسین عُرَنی نجّار».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.